Bodzentyn – tak inny a jednak podobny…

Bodzentyn – tak inny a jednak podobny - co może łączyć stolicę regionu świętokrzyskiego z Bodzentynem? Otóż w historii obu tych miast dość duże znaczenie mieli Biskupi.



Biskup Bodzanta – założyciel Bodzentyna pozostawił po sobie ruiny zamku. Znajdują się one w centrum miejscowości (należy z Rynku kierować się na zachód), a drogę do nich wyznaczają porozrzucane drogowskazy. Ruiny imponują wielkością lecz stan zachowania niektórych części pozostawia wiele do życzenia. Jest to ciekawe miejsce do zdjęć i relaksu. Teren wokół ruin zaadaptowany jest na boisko oraz przystosowany do organizacji festynów i koncertów.

Zmierzając w przeciwną stronę Rynku dojdziemy do oddziału Muzeum Wsi Kieleckiej – zabytkowej zagrody. Pod czujnym okiem pani przewodnik możemy choćby na chwilę przenieść się w „nieco” inne realia. Na zwiedzenie czekają kuchnia z klepiskiem i piecem, izba mieszkalna, pomieszczenia gospodarcze. Nieopodal zagrody znajduje się kościół. Jeszcze niedawno ruina służąca do zdecydowanie innych celów, dzisiaj po renowacji przywracana zostaje im funkcja sakralna.

Interesującym miejscem wartym uwagi jest również kirkut założony w połowie XIX wieku. Znajduje się on nieopodal szlaku niebieskiego przy wjeździe do Bodzentyna (początek podejścia na górę Miejską). Na niektórych macewach zachowane są jeszcze ciekawe płaskorzeźby, inskrypcje i polichromie.

Oprócz atrakcji samej miejscowości duże znaczenie ma również Bodzentyn jako baza wypadowa. To właśnie stąd wyruszyć możemy do Świętej Katarzyny i na Łysicę (szlak niebieski) czy na Górę Sieradowicką i Wykus.

Bodzentyn znajduje się około 40 km od Kielc. Dojechać tam można busami i autobusami PKS (kierunek Starachowice przez Bodzentyn, Bodzentyn) lecz w weekendy czasem przyjdzie nam czekać ponad godzinę. Mimo tej małej transportowej niedogodności jest to miejsce zdecydowanie warte poznania.

Jakub Juszyński

------------------------------------------------

Bodzentyn powstał w 1355 na gruntach Tarczka, który w XII i XIII wieku był ośrodkiem posiadłości biskupich. Przywilej na założenie miasta na prawie magdeburskim otrzymał od króla Kazimierza Wielkiego biskup Bodzanta. Miasto stało się ośrodkiem klucza majątkowego biskupów krakowskich.

W 1365 biskup Florian z Mokrska wniósł tu zamek oraz otoczył miasto obronnymi murami. W 1380 Jan Radlica ufundował w Bodzentynie kościół pod wezwaniem św. Krzyża. W 1410 zatrzymał się tu król Władysław Jagiełło, wyprawiający się na Krzyżaków. Król przyjechał tutaj 19 czerwca z Łysej Góry i przez dwa dni przebywał na dworze biskupim, przyjmując posłów od książąt pomorskich[3]. Niedługo później miasto zniszczył pożar. Z tego powodu w 1413 biskup Wojciech Jastrzębiec wyjednał od Jagiełły nowy przywilej, w którym król potwierdził prawo magdeburskie.

W 1412 Piotr Wysz rozszerzył posiadłości Bodzentyna o kilkanaście łanów. W tym samym czasie sąsiedni Tarczek, który utracił na rzecz Bodzentyna znaczną część obszaru, został zdegradowany do rzędu wsi[4]. Biskup Wysz nadał Bodzyntynowi prawo wyrębu drzewa i wypasu bydła, wyłączność na handel solą i mięsem, a także monopol na wyrób trunków w promieniu jednej mili. Biskup ustanowił w Bodzentynie targ oraz dwa jarmarki.

XV-XVII wiek

Przywileje królewskie z 1468 i 1698 spowodowały zwiększenie liczby jarmarków do sześciu. W latach 1533 i 1575 Bodzentyn otrzymał przywileje zwalniające z opłat wjazdowych i przejazdowych. Został zwolniony m.in. od cła solnego w Wiślicy. W latach: 1430, 1510, 1548, 1601 i 1637 powstały cechy szewców, prasołów, kowali, krawców, sukienników i rzeźników. Przedstawiciele mniej licznych rzemiosł zostali zrzeszeni w cechu kowali. W 1645 miasto miało 14 kowali, 5 ślusarzy oraz znaczną liczbę rzemieślników usługowych innych profesji[2].

W 1450 Zbigniew Oleśnicki ufundował w Bodzentynie gotycką kolegiatę. W drugiej połowie XVI wieku zamek w Bodzentynie został przebudowany na pałacową rezydencję. W tym samym czasie powstał drugi rynek. Miasto otrzymało też wodociąg oraz łaźnię, wybudowane staraniem burmistrza Jana Kołka.

W Bodzentynie mieszkał i zmarł w 1577 sekretarz królewski, biskup i uczony Franciszek Krasiński. Tu również 17 marca 1642 zakończył życie kanclerz wielki koronny Jakub Zadzik.

Od 1640 Bodzentyn wysyłał jednego kandydata na studia bakalarskie do Akademii Krakowskiej. Po zdobyciu wykształcenia był on zatrudniany w miejscowej szkole. W 1670 w Bodzentynie wzniesiono obszerny ratusz z wysoką wieżą i zegarem. Fundatorem okazałej budowli był biskup Andrzej Trzebicki[3]. Od 1692 miasto posiadało fundację Jana Łuczkiewicza wspierającą rzemiosło, nauczycieli i uczniów. W czasie reformacji znajdowała się tu siedziba sądu biskupiego, który zajmował się sprawami odstępstw od wiary katolickiej.

W czasie potopu szwedzkiego miasto nie poniosło większych szkód. Wkrótce później zostało jednak dotknięte przez klęski żywiołowe, które spowodowały zmniejszenie się liczby mieszkańców. W latach 1662-1663 Bodzentyn miał 134 domy i ok. 850 mieszkańców. W 1674 był zamieszkiwany już tylko przez ok. 540 osób.

XVIII-XIX wiek

W XVIII i XIX w. Bodzentyn stał się lokalnym ośrodkiem przemysłowym. Działały tutaj kuźnice, a także fabryka luster i porcelany. W mieście funkcjonowały fabryki sukienne i rzeźbiarskie oraz cegielnie. Fabryki żelaza urządzał w okolicy biskup Felicjan Szaniawski znacznie podnosząc dochody miasta.

Ostatnim z biskupów krakowskich, który mieszkał w Bodzentynie był Kajetan Sołtyk. W 1797, na mocy konwencji rozbiorowej, miasto przeszło na własność rządu. W 1832 rozebrano ratusz, a w 1836 część murów miejskich z Bramą Opatowską[3]. Wg spisu z 1827 w Bodzentynie były 203 domy i 1050 mieszkańców. W 1833 urodził się tu malarz Józef Szermentowski.

Miasto wyróżniło się czynnym udziałem mieszkańców w powstaniu styczniowym. W noc wybuchu powstania, Bodzentyn został zaatakowany przez powstańców, pod dowództwem braci Dawidowiczów. Oddział złożony był z pracowników zakładów suchedniowskich. Bitwa pozostała nierozstrzygnięta, a zarówno powstańcy jak i rosyjski garnizon, opuścili miasto. 23 stycznia 1864, w pierwszą rocznicę bitwy, odbyła się tu defilada oddziałów powstańczych, którą odebrał generał Józef Hauke-Bosak. Generał odczytał rozkaz Romualda Traugutta i podziękował podkomendnym za ich postawę w bitwach pod Iłżą i pod Cisowem[5]. W roku 1868 miasto zamieszkiwało 1469 mieszkańców, w tym 428 Żydów. Dwa lata później w efekcie reformy administracyjnej Bodzentyn utracił prawa miejskie i stał się osadą[2]. Zdecydowana większość mieszkańców zajmowała się rolnictwem. W niewielkim stopniu rozwinęło się rzemiosło. Handel pozostawał w całości w rękach ludności żydowskiej.

Wiek XX

Początek XX wieku przyniósł ze sobą dalszy wzrost ludności. W 1909 Bodzentyn liczył już 3316 stałych mieszkańców, z czego 1474 Żydów, 9 prawosławnych i 6 protestantów. 20 czerwca 1917 r. drewnianą w większości zabudowę miejscowości strawił pożar. Uszkodzeniu uległ dach kościoła parafialnego. Doszczętnie spłonęła synagoga przy ulicy Bożniczej.

Według pierwszego międzywojennego spisu z 1921 osada liczyła 3570 mieszkańców. W przededniu II wojny światowej Bodzentyn zamieszkiwały 3853 osoby[2]. Podczas okupacji niemieckiej utworzono tu getto dla Żydów z okolicznych miasteczek. We wrześniu 1942 jego 700 mieszkańców (w tym Dawid Rubinowicz) zostało popędzonych do stacji kolejowej w Suchedniowie, a stamtąd wywiezionych do obozu zagłady w Treblince. W 1946 Bodzentyn zamieszkiwało już tylko 2100 mieszkańców. Po wojnie powstała winiarnia, przetwórnia owoców, zakłady mleczarskie i cegielnia, a także spółdzielnie szewców oraz tkacka. W 1960 Bodzentyn miał 2970 mieszkańców. 50% ludności nadal utrzymywało się w tym czasie z rolnictwa.

W 1994 Bodzentyn odzyskał utracone prawa miejskie.

Kalendarium

* 1355 założenie miasta przez biskupa krakowskiego Bodzantę,
* XVI-XVIII w. ośrodek handlu i rzemiosła,
* 1795 miasto znajduje się w zaborze austriackim,
* 1809 miasto znajduje się w Księstwie Warszawskim,
* 1815 miasto znajduje się w Królestwie Polskim,
* 1863 bitwa powstania styczniowego,
* 1870 odebranie praw miejskich,
* 1939-1945 okupacja niemiecka, getto
* 1994 powtórne nadanie praw miejskich

Nazwa

W XIV wieku miasto nosiło nazwę Bodzęcin, od imienia założyciela, biskupa Bodzęty (Bodzanty). Współczesna nazwa utrwaliła się na skutek pisowni dokumentów łacińskich (Bodzentin w 1439). W gwarze ludowej utrzymuje się nazwa Bozecin. Pod koniec XIX wieku w użyciu były wariantywne formy: Bożęcin i Borzęcin

Zabytki

* Układ architektoniczny, typowy dla średniowiecznych miast, o regularnym planie z dwoma rynkami i pozostałościami dawnych obwarowań miejskich z XIV wieku.
* Ruiny zamku wzniesionego w XIV w. przez Floriana z Mokrska i przebudowanego w XIV w.
* gotycki bazylikowy kościół parafialny Wniebowzięcia NMP i św. Stanisława Biskupa z lat 1440-1452 z pięknym ołtarzem z 1 poł. XVI w.
* Ruiny kościoła św. Ducha z XVII w. Murowana budowla powstała na miejscu drewnianej świątyni z XV w. Do jej południowej ściany przylegał budynek szpitala. Kościół uległ zniszczeniu w czasie pożaru w 1917. Przy ruinach rosną lipy – pomniki przyrody.
* zabytkowa zagroda Czernikiewiczów z 1809 – oddział Muzeum Wsi Kieleckiej ze zbiorami etnograficznymi,
* kamienice i domy tzw. z przejezdnymi sieniami z XVIII i XIX w.,
* Cmentarz parafialny z symboliczną mogiłą powstańców styczniowych, ufundowaną w 1917 przez gminę oraz Koło Macierzy Szkolnej. Na cmentarzu znajduje się także zbiorowa mogiła i pomnik 39 osób rozstrzelanych 1 czerwca 1943[5].
* cmentarz wojenny z I wojny światowej,
* cmentarz żydowski,
* ośrodek sztuki ludowej (tkactwo)

źródło: WIkipedia.org




Data publikacji: 30-06-2009 o godz. 23:42:00, Temat: Turystyka i Podróże

Artyku� pochodzi z serwisu Wici.Info Array
Link do artyku�u: Array/News,bodzentyn_i8211_tak_inny_a_jednak_podobnyi8230,11748,html