Poetyckie fotoszwendanie

W sieci internetowej wśród wielu kieleckich fotoblogów uwagę zwraca fotoszwendacz.wordpress.com tym ,że jest bardzo oszczędny w słowa i bez notki o autorze. Uszanuję, więc i ja anonimowość fotbloggera, choć znane mi jest nazwisko. Wnikliwe oko czytelnika - fotoglądacza zwraca uwagę poetyckość wpisów, a właściwie wfotów (neologizm od czasownika fotografować). Poezja, bowiem, to przemawianie obrazem skondensowanym aż do metafory. I jak się okazuje, może to być także fotografia.



W cyklu „Burzenie kamienic na Warszawskiej w Kielcach” fotoszwendacz z pasją rasowego fotoreportażysty, mającego w dodatku poczucie historyczności chwili, obfotografowuje burzenie historycznych kamienic (w czasie wojny był tu żydowski szpital). Czyni to, piętro po piętrze, segment po segmencie i kamień po kamieniu na kupie gruzowiska, by na końcu pokazać widokówkowy wręcz obrazek fragmentu Kielc z informacją, że jest to widok z dachu zburzonej kamienicy. Po to, zatem były wcześniejsze obrazy burzenia, by nagle zostawić czytelnika z wieloznacznym, subtelnym dylematem. Patrzcie państwo, jakie piękne teraz będzie miasto, gdy pozbędziemy się jego „zmarszczek historii”. Albo też, napatrzcie się na ten widoczek, bo już nikt takiego nie sfotografuje, gdyż zburzony został punkt, z którego było to widać…

Podobna poetyckość ma się w cyklu „Kielce z wieży klasztoru na Karczówce”. Fotoblogger zaczyna od pokazania czubka wieży. Dalej pokazuje obrazki krajobrazu Kielc widziane z tej perspektywy. Interesujące są jednak sfotografowane wpisy turystów na murze klasztornym, którzy w narysowanych serduszkach informują o swoich młodzieńczych miłościach… Najstarszy jest (z czasu wojny!), z 1941 r. Należy mieć nadzieję, że księża pallotyni nie zamalują tych niezwykłych malunków. Fotoszwedaczowi należą się słowa uznania, że dostrzega i utrwala coś, co być może widzimy, ale jednocześnie tak naprawdę nie dostrzegamy…

Andrzej Piskulak PS http://fotoszwendacz.wordpress.com/