ZdrĂłj Jana

Jest rok 1965. Rzeczywistość mieni się szarymi barwami zgniłego ustroju. Dwóch panów postanawia załoĹźyć własny kabaret pod egidą Krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Zwali się oni Julian „Antonisz” Antoniszczak i Franciszek Miecznikowski. Julian rozkochany w jazzie i rock&rollu przygrywał klasyki tych gatunków na fortepianie i wyśpiewywał swoje autorskie teksty.



Po roku kolejny program kabaretu stworzył brat Juliana, Ryszard oraz Jacek Ukleja. Uklej juĹź wcześniej był laureatem Złotej Dziesiątki pierwszego festiwalu Młodych Talentów w Szczecinie. Właśnie to on wyszedł z inicjatywą przekształcenia kabaretu w grupę muzyczną. Idea została podchwycona, a ilość muzyków do ’69 rozrosła się w spory skład: Jacek Ukleja (wokal, gitara, skrzypce, kompozytor, aranĹźer), Ryszard Antoniszczak (teksty, instrumenty perkusyjne), Paweł Andrzej Partyka (gitara basowa), Piotr Walewski (fortepian), Rafał Marchewczyk (fortepian), Jerzy Wójcik (gitara), Marek Wilczyński (perkusja). Po paru sukcesach nadszedł czas na Polskie Radio, które nie okazało się ignorantem i zaprosiło muzyków na nagranie kilku utworów w swoim studio. Niestety, cenzura i odgórne rozporządzenia stłumiły potencjał artystyczny muzyków. Twór, jaki wówczas nagrano nie zgadzał się z ich wizją artystyczna. Nie zgodzili się na nagranie całości płyty w takim samym stylu. Współpraca została zerwana i światła dziennego nie ujrzała pierwsza płyta długogrająca Zdroju Jana.

Mamy rok 2011. Rzeczywistość zmieniła się po 40 latach diametralnie. Przyszedł więc i czas na wydanie pierwszej płyty kapeli Zdroju Jana. Krążek Zdrój Jana CD jest z pewnością wydawnictwem epokowym, uwieńczeniem trudu działalności artystycznej za czasów komuny, jak i trudnościami kapitalizmu i teraĹşniejszym pojmowaniem muzyki przez ludzi. Zespół jest jedną z istotniejszych legend polskiego undergroundu. Czym płyta się charakteryzuje? Ĺťarliwością, brudem, naturalną, świeżą i niezmanierowaną energia tak charakterystyczną dla nagrań z lat 60., kiedy muzyka była twórcza, a nie odtwórcza. DuĹźo rytmów rhythm&blues rock. Poetyckie teksty wymagające przemyślenia. Ciekawymi utworami jest sentymentalny Peron, równie mocny VernisaĹź czy Ballada o Nowym Sączu. Płyta moĹźe i jak na obecne czasy zbyt archaiczna, ale dobrze, Ĺźe wreszcie wydana.

Agata Majcher