Nord

Czemu tak niewielu polskich artystów wpadło na pomysł, żeby, zamiast dumnej śmierci przy próbie małpowania świata, sprzedać temu światu własne specjały? Kapela ze wsi Warszawa już od 15 lat kroczy własnym nieśpiesznym krokiem i całkiem dobrze na swoim ludolubstwie wychodzi.



Zimny „Nord” nie jest największym osiągnięciem grupy, ale wciąż z intrygującym skutkiem uwspółcześnia i tym razem skandynawizuje (wraz z muzykami szwedzkiej Hedningarny) polski folklor. Na płycie dominują potężne tąpnięcia i przestrzenny chłód, ale zdarzają się też momenciki jawnie jazzujące.

Czasem dopiero silne ludowe zaśpiewy potrafią naprowadzić nas do punktu wyjściowego, bo ten „Nord” naprawdę pięknie sobie wędruje od jednej muzycznej sieni do drugiej, jednocześnie ani na sekundę nie przestając być ze wsi Warszawy.

grol