Taneczne przygotowania do wiosny

Od dwóch tygodni trwają w Kieleckim Teatrze Tańca próby do nowej premiery. Będzie to opracowane przez znakomitego choreografa Angelin Preljocaj’a dzieło “Święto wiosny” z muzyką Igora Strawińskiego. Wznowienia spektaklu w Kieleckim Teatrze Tańca dokonuje asystentka choreografa Pani Claudia De Smet. Premiera odbędzie się już za miesiąc – 16 marca 2013 r.



Autorską wizję choreograficzną „Święta wiosny” stworzyli również m.in. Pina Bausch, Maurice Bejart, oraz Angelin Preljocaj - wybitny francuski choreograf pracujący między innymi dla Opery Paryskiej. To właśnie tę wersję na kieleckich deskach zaprezentuje Kielecki Teatr Tańca.

W inscenizacji Angelina Preljocaj’a scenografię stanowi sześcienny, pofalowany kawał gruntu pokryty trawą, to w tej przestrzeni nastąpi finałowe ofiarowanie. Jej granic strzegą tancerze, otaczający ze wszystkich stron Wybraną. Wybrana szarpie się, próbuje uciec z rytualnej przestrzeni, w której za chwilę dokona się mord. Gromada jednak dominuje, zdziera z niej ubranie. Ofiara, zawstydzona własną nagością, próbuje skryć się w trawie. W pewnym momencie z determinacją wstaje i tańcząc, podejmuje kolejną próbę wyrwania się z kręgu. Następne sceny nieuchronnie przybliżają obrzęd ku finałowi. Poprzedza ją rytualny zbiorowy gwałt. Wybrana wciąż jeszcze walczy. W ostatniej scenie następuje nieoczekiwana zmiana: kobieta kładzie się spokojnie na ciepłej trawie i – w akcie przymierza zawartego nagle z przyrodą – czeka. Rozluźnia napięte wcześniej do granicy bólu mięśnie, jakby chciała zasnąć. W jej zachowaniu jest już tylko ufność. Żadnego lęku ani wyczerpania.
Tak dosłownie pokazanej sceny agresji nie ma we wcześniejszych choreografiach. Podobnie jak kontrastu pomiędzy brakiem porozumienia z drugim człowiekiem a silnym związkiem z naturą. Zdawać by się mogło, że właśnie ta dzikość, gwałtowność ruchów, podsycana przez muzykę, zawsze będzie znakiem „Święta wiosny”: ekstatyczny taniec, rytmiczne dreptanie, kopulacyjne wygięcia ciał, podskoki, drgawki. A jednak to tylko kolejny fantazmat.

info: KTT, zdjęcia: B. Kruk