Begotten i Nocturne

InfoW tej nieustającej eksploracji poboczy i marginesów kina docieramy też do jego bardzo ponurych zakątków, a w jednym z nich znaleźliśmy film „Begotten”. Niektórzy wątpią czy to jeszcze film, czy to sen chorego człowieka i czy da się przez to przebrnąć samemu będąc w normalnym stanie. Ale to jeden z niewielu filmów stricte surrealistycznych nakręconych w ostatnich latach, choć jest tak mroczny, że podobno po jego obejrzeniu podniebienie robi się czarne. Skrajne opinie o tym filmie, które da się odnaleźć w różnych miejscach internetowej tkanki, oczywiście aż pchają do tego, by samemu sprawdzić, co w nim takiego jest , że dla jednych jest on wysublimowanym, pełnym artyzmu arcydziełem, a dla innych nadętą nudą, przesytem znaczeń i środków wizualnych. Sięgamy po ten obraz właśnie po to, by sprawdzić, jak zareagują nasze zgnuśniałe neurony, czy uda się je pobudzić, poruszyć a być może nawet nimi wstrząsnąć, czy też raczej znudzeni pogrążmy się w degustacji trunków serwowanych w miejscu projekcji. A może warto obejrzeć go choćby dla sceny, która przytaczana jest w każdej recenzji, gdy bóg popełnia samobójstwo przy pomocy brzytwy. Dla niektórych ciekawostką będzie zapewne informacja, że reżyser tego filmu, E. Elias Merhige, kręcił teledyski dla Marylin Mansona.

Jako przed-deser pojawi się krótka 8-minutowa etiuda studencka Larsa von Triera „Nocturne”, czyli przedsmak tego, co pokazał później w swoich pełnych metrażach. A w tym krótkim filmie sam ma króciutki epizod – występuje jako zamaskowany mężczyzna wyskakujący przez okno.

„Begotten” („Begotten”), reż. E. Elias Merhige, USA, 1990 r.
+ “Nocturne” (“Nocturne”), reż. Lars von Trier, Dania, 1980 r.

„Woor”, pl. Wolności 1, free

Error connecting to mysql

Kino

Begotten i Nocturne