Kielecka Szkoła Krajobrazu

InfoZapraszamy na otwarcie wystawy "Kielecka Szkoła Krajobrazu"

Kielecka Szkoła Krajobrazu to szerokie i proste spojrzenie na krajobraz, w którym fotografowie dostrzegli, wyodrębnili i udokumentowali linie oraz struktury matematyczno-geometryczne (sławne “szachownice pól” oraz “kieleckie pasiaki”), charakterystyczne dla świętokrzyskiego krajobrazu. Pierwsze dzieła powstały w latach 50. XX wieku, a pierwszą wielką manifestacją nowej koncepcji sztuki był udział kielczan w “Pierwszym Biennale Krajobrazu Polskiego” w Warszawie (1963). Artyści otrzymali większość nagród regulaminowych oraz zbiorową nagrodę (jedyną w historii fotografii) w formie dyplomu “Za wysoki poziom artystyczny prac fotograficznych”. Obecny na wystawie znany fotograf i krytyk Jan Sunderland zaobserwował jednolitość stylistyczną fotografii z gór świętokrzyskich i nazwał napotkane zjawisko Kielecką Szkołą Krajobrazu. Nazwa przyjęła się, a życie potwierdziło zasadność sformułowania.
Nazwa Kielecka Szkoła Krajobrazu oznacza: po pierwsze - nazwę kierunku artystycznego utworzonego w “Grupie Roboczej” Świętokrzyskiego Towarzystwa Fotograficznego w Kielcach; po drugie - nazwę grupy fotografów kieleckich tworzących pejzaże zgodnie z niepisanym kanonem wypracowanym w zespole; wreszcie po trzecie - ogół dokonań kieleckiego środowiska fotograficznego na przestrzeni ponad pięćdziesięciu lat. Najbardziej intensywnym okresem pracy kieleckich pejzażystów był okres funkcjonowania “Grupy Roboczej” przy ŚTF. Lata 1962-1968 recenzent nazwał “złotymi latami” (Juliusz Garztecki “Kielecka Szkoła Krajobrazu - Kronika” - Kielce 1979). Powstały ważne realizacje artystyczne, wypracowano kanon fotografowania krajobrazu oraz wykrystalizowały się postawy twórców. Największy wkład w kształtowanie nowego zjawiska wniósł Zespół Kieleckiej Szkoły Krajobrazu w składzie: Janusz Buczkowski, Wacław Cisłowski, Tadeusz Jakubik, Jerzy Kamoda, Paweł Pierściński, Jan Spałwan. Autorzy solidarnie uczestniczyli we wszystkich manifestacjach artystycznych KSK w kraju i na świecie (146 wystaw w latach 1975-1988). Wymieniony “Zespół” otrzymał zbiorową Nagrodę Ministra Kultury i Sztuki I stopnia “Za stworzenie artystycznej dokumentacji polskiego krajobrazu rolniczego” (1983). Do wzorów estetyki KSK sięgali również inni twórcy kieleccy, których twórczość oraz sylwetki biograficzne (25 osób) zostały przedstawione w pomnikowym wydaniu albumowym pn. “Kieleckie krajobrazy” (Kraków 1983).
Działalność kieleckiego środowiska fotograficznego zaadresowana jest do wszystkich polskich fotografów pejzażystów. W okresie ponad pięćdziesięciu lat pracy kieleccy fotografowie przyczynili się do renesansu tematu pejzażowego w polskiej twórczości fotograficznej. Rozwinęli szeroką działalność popularyzatorską, zorganizowali wiele ogólnopolskich imprez i wystaw fotograficznych oraz zainicjowali i zrealizowali wiele pomnikowych wydawnictw albumowych. Kieleckie centrum fotograficzne w pełni zasłużyło na miano stolicy polskiego pejzażu.
Koncepcja twórcza Kieleckiej Szkoły Krajobrazu przetrwała dziejowe burze. I trwa pomimo zmian otaczającego świata. W ostatnim półwieczu zmienił się kształt krajobrazu, metody uprawy roli (konia ciągnącego pług zamieniono na traktor) oraz formy fotografowania (zapanował wszechwładny zapis cyfrowy). W roku bieżącym odżyła i powróciła idea tworzenia wszechstronnej dokumentacji naszego najbliższego otoczenia. Dorobek ideowy KSK jest przywoływany w środowisku zawodowych artystów fotografików, zrzeszonych w Związku Polskich Artystów Fotografików (ogłoszono wielki program artystyczny pn. “Ziemia po kielecku”) oraz przez środowisko fotoamatorów, w formie zaprojektowanej przez Ośrodek Kultury “Ziemowit” w Kielcach. Składa się na nią kilka imprez: wystawa pt. “Mistrzowie Kieleckiej Szkoły Krajobrazu”, warsztaty fotografii pejzażowej oraz konkurs fotograficzny dla młodych adeptów fotografii.
Paweł Pierściński

Error connecting to mysql

Fotografia

Kielecka Szkoła Krajobrazu