We wsiach w okolicach Daleszyc (m.in. w Woli Jachowej), w 1880 roku używali gałązek z brzeziny jako środka leczniczego dla małych dzieci dotkniętych suchotami, lub też jeżeli te od płaczu się wielkiego zanoszą. Uderzenie dzieciny taka rózga, ma je uleczyć. W niektórych wsiach zatykano też gałązki z leszczyny do kretowisk, aby krety pól nie ryty, natomiast gałązki brzozowe wtykano na granicach pól, ażeby rosnące tam rośliny uchronię od gradobicia, suszy, szkodników.

W czwartek kończący oktawę Bożego Ciała na wsi świętokrzyskiej świeciło się (i nadal się święci) wianuszki uplecione z ziół i kwiatków, np. z rozchodnika, kopytnika, macierzanki, krwawnika, koniczyny, stokrotek. Wianek byt związany kolorowa wstążeczka. Wieszano je nad oknami i drzwiami chałup, czasem nad wejściami stajen i obór. Morzono, że obronią one ludzi i ich dobytek przed piorunami, gradem i chorobami. Okadzano nimi bydło, kiedy pierwszy raz na wiosnę wypędzano je na łąkę, co miało zabezpieczyć je od zarazy.

Tak jak dawniej, również i obecnie, w procesjach Bożego Ciała bierze udział olbrzymia ilość ludzi. Orszaki procesyjne prezentują się bardzo okazale. Obecnie odłamywane gałązki brzozowe przynosi się do domu i najczęściej zatyka się je za obrazami świętych. Nie używane już są w celach magicznych.