Kielce v.0.8

Turystyka i Podróże
Berlin. Kollegienhaus

 drukuj stron�
Turystyka i Podróże Świat Kollegienhaus,Berlin,Cywilizacja Fotografia
Wys�ano dnia 12-07-2013 o godz. 11:01:53 przez rafa 17163

Berlin. Lindestrasse. Kamienica. Schody. Labirynt. Muzeum.



Kamienica zwana Kollegienhaus to dawny budynek sądowy oraz siedziba pierwszego muzeum żydowskiego w Berlinie powstałe w 1933 roku. Muzeum i prezentowane wystawy przybliżały dyskusje o tożsamości niemieckiej i żydowskiej artystów. Placówka została w 1938 r. zamknięta na rozkaz nazistów, a zgromadzone w nim zbiory skonfiskowano lub splądrowano. W 1971 postanowiono ponownie otworzyć placówkę. Idea ta po raz pierwszy pojawiła się w 1971 roku, a w 1975 powstało "Towarzystwo Muzeum Żydowskiego". Dział żydowski Muzeum Berlińskiego został otwarty po głośnej wystawie na temat historii Żydów w tymże muzeum w 1978.
W czerwcu 1989 r. Daniel Libeskind* wygrał konkurs na projekt nowego skrzydła budynku.

Jest rok 2001. Zaprojektowany przez Daniela Libeskinda Gmach otwiera swoje podwoje dla zwiedzających. Tak więc tradycja łączy się z ultranowoczesnością.

Budynek zaprojektowany przez Libeskinda ma powierzchnię 15 000 metrów kwadratowych. Jego kształt, poprzez zastosowanie przeplatających się trójkątów i zygzakowatych linii, nawiązuje do kształtu ściśniętej, nieregularnej gwiazdy. Powierzchnia budynku pokryta jest odbijającą światło blachą cynkową i poprzecinana jest nieregularnymi szczelinami okien, które stanowią wyimaginowaną linię, łączącą miejsca, w których przed wojną mieszkali wybitni Żydzi i Niemcy, mieszkający w Berlinie.

Przez budynek przebiega wertykalnie pięć przestrzeni nazywanych Voids ("pustki"); nie są one oświetlane sztucznie, klimatyzowane czy ogrzewane, ich ściany zrobione są z surowego betonu. W jednej z tych przestrzeni znajduje się instalacja rzeźbiarska Menashe Kadishman’a pt. Shalechet* składająca się na metalowe ludzkie twarze, z ustami otwartymi do krzyku, pokrywające podłogę i zmuszające zwiedzającego do przejścia po nich.

Kolejną cechą charakterystyczną konstrukcji budynku są przejścia nazywane Axes (Die Achsen, "osie"), symbolizujące trzy poziomy żydowskiej obecności w Berlinie – Axis of Continuity (Achse der Kontinuität, "oś ciągłości") symbolizuje ciągłość berlińskiej historii; od niej odchodzą pozostałe trasy – Axis of Emigration (Achse des Exils, "oś emigracji"), prowadząca, poprzez ciężkie drzwi, do Ogrodu Wypędzonych (Garten des Exils, Garden of Exile) oraz ciemną Axis of the Holocaust (Achse des Holocaust, "oś Holokaustu"), prowadzącą do Wieży Holokaustu (Holocaust Tower, Holocaust-Turm.
Obok budynku znajduje się również "ogród wypędzonych" (Garten des Exils, Garden of Exile. Znajduje się w nim 48 betonowych słupów, wypełnionych ziemią z Izraela (upamiętniających 1948 rok, kiedy to Izrael uzyskał niepodległość) oraz jeden, znajdujący się w centrum, betonowy słup wypełniony ziemią z Jerozolimy (ma ona symbolizować Berlin). Ogród pochylony jest pod kątem 12 stopni, co ma powodować dezorientację zwiedzającego, podobną do tej, jakiej doświadczali emigranci z Berlina. Natomiast drzewa oliwne, wyrastające z betonowych słupów symbolizować mają nadzieję.

Autor tak definiuje ideę swojego projektu: "Oficjalna nazwa projektu to “Muzeum Żydowskie”, ale zmieniłem tą nazwę na “Pomiędzy liniami”, ponieważ dla mnie osobiście to projekt skupiony na dwóch liniach, które oznaczają myślenie, organizację i związek. Jedna z tych linii jest prosta, ale przerwana na wiele fragmentów, druga linia jest kręta, ale ciągnąca się w nieskończoność”.
*Shalechet to instalacja składająca się z ponad 10 tysięcy elementów. Elementy te to wycięte ręcznie, nieregularne, zbliżone kształtem do owalu, płaskie metalowe dyski. Są one różnej wielkości, zazwyczaj ważą ok. 2 kg i mają średnicę ok. 12 cm. Artysta wyciął w każdym elemencie 4 otwory, nadając mu tym samym szkicową formę twarzy (lub maski czy czaszki) z krzyczącymi ustami i szeroko rozwartymi oczami. Twarze sprawiają wrażenie delikatnych, na ich powierzchni widoczne są nacięcia, przypominające rany[. Rozsypane są chaotycznie na podłodze tak, aby odbiorca zmuszony był po nich przejść. Przejście takie ma celowo wywołać uczucie dyskomfortu psychicznego: przechodzący uświadamia sobie, że depcze ludzkie twarze a jednocześnie dzieło sztuki, trudno jest mu też zachować równowagę, ponadto jego kroki wywołują dotkliwy, metaliczny hałas, przypominający krzyk, czego efekt spotęgowany jest echem odbijającym się od pustych betonowych ścian sięgających najwyższych kondygnacji budynku. Instalacja ma konfrontować odbiorcę z masową śmiercią niewinnych, anonimowych ludzi i przypominać o ich tragedii. Zazwyczaj kojarzona jest z żydowską tragedią Holocaustu. Jej tytuł, oznaczający martwe czy też opadające liście, nawiązuje do skojarzenia liści z cyklem natury i odrodzeniem.
*Daniel Libeskind ur. w Łodzi 12 maja 1946 r., pochodzi z rodziny polskich Żydów – wybitny amerykański architekt, (wyemigrował z rodziną z Polski do Stanów Zjednoczonych w 1959 r., amerykańskie obywatelstwo uzyskał w 1965 r.), przedstawiciel modernizmu, postmodernizmu, neomodernizmu, teoretyk architektury, scenograf. Wybrane prace:
• Muzeum Żydowskie w Berlinie
• Muzeum Felixa Nussbauma (Niemcy)
• Muzeum Wojskowości w Dreźnie
• Imperial War Museum North (Manchester)
• projekt zagospodarowania Ground Zero po World Trade Center w Nowym Jorku, w tym m.in. projekt Wieży Wolności
• Muzeum Żydowskie (San Francisco)
• Apartamentowiec Złota 44 w Warszawie


Informacje pochodzą z:
www.jmberlin.de
www.archirama.pl
www. daniel-libeskind.com
www.wikipedia.or


Opracowanie, tłumaczenie oraz fotografie Magda Wolff

Berlin - Kollegienhaus


...

  Album Berlin - Kollegienhaus


Komentarze

Error connecting to mysql