Profesor (Carlo Delle Piane) pośpiesznie powraca z krótkiej delegacji. W pociągu przypomina sobie, że zapomniał podziękować asystentce (Valeria Bruni Tedeschi). Widział ją po raz pierwszy, ale zakochał się w niej od razu. Chociaż młody już nie jest, pisze do atrakcyjnej blondynki list pełen sztubackich wyznań. Wspomina również dzieciństwo rozbrzmiewające muzyką Chopina. W pociągu nie ma jednak spokoju, bo żołnierze pilnują wszystkich podejrzewając próbę zamachu terrorystycznego.

Na stacji w upalny dzień wsiada puszysta kobieta w średnim wieku (Silvana De Santos) wraz z młodym Filippo (Filippo Trojano). Jest niezadowolona, wykłóca się o miejsce i telefon komórkowy. Chłopak wraz z przypadkowo spotkaną znajomą wspomina dawną wakacyjną miłość. Kobieta jest coraz bardziej rozgniewana.

W przedziale należącym do drugiej klasy trzech młodych Szkotów jedzie na mecz Celtiku. Zauważają, że jeden z nich zgubił bilet. Podejrzewają o kradzież chłopaka siedzącego nieopodal wraz z krewniaczkami z ubogiej albańskiej rodziny (obecnej we wszystkich trzech wątkach).

Trzy zwykłe wydarzenia ujęte w szczególny sposób. We wszystkich przewija się jeden rodzaj tęsknoty, chociaż za każdym razem za czymś innym - za niezdobytą miłością i równie nieosiągalną wolnością. Każdy epizod został wyreżyserowany przez wybitnego twórcę - Włocha Ermanno Olmiego, Irańczyka Abbasa Kiarostamiego i Brytyjczyka Kena Loacha. Trzeba przyznać, że najbardziej poruszający jest wątek poświęcony albańskiej rodzinie.

Warto zobaczyć, choćby ze względu na doskonałe aktorstwo.