Wys�ano dnia 24-06-2012 o godz. 19:00:22 przez rafa 2761
Jak siÄ™ komuÅ› nudzi, to może na spacer iść. WiosnÄ™ przecież mamy, ciepeÅ‚ko na dworze. A jeÅ›li Jackiem Whitem siÄ™ jest, to z nudów można ciepÅ‚Ä… pÅ‚ytÄ™ nagrać. Bo blues na „Blunderbussie” ciepÅ‚y jest, choć oblany denaturatem portret autora niebezpiecznie zamula na okÅ‚adce. |
 |
Czuć pod skórÄ…, kiedy siÄ™ tego sÅ‚ucha, że kompozycje urodziÅ‚y siÄ™ podczas zamuÅ‚y tak zwanej kreatywnej. WiÄ™cej tu, niż w Stripesach i Raconteursach, przodujÄ…cych klawiszy, folkujÄ…cych skrzypiec i ogólnie zmiÄ™kczaczy tkanin. WtrÄ…ca siÄ™ do nich oczywiÅ›cie momentami ten papieroÅ›cierny przester Jacka, rozpazurzajÄ…c caÅ‚ość.
WyjÄ…tkowo mocno, mimo że zawsze mocno u White'a, ale tutaj mocno wyjÄ…tkowo sÅ‚ychać starych Zeppelinów. Jakby znów zaszyli siÄ™ w leÅ›nej gÅ‚uszy i nagrywali jakiÅ› suplement do „III”. Chociaż, jak widać, już wcale nie muszÄ….
WyjÄ…tkowo mocno, mimo że zawsze mocno u White'a, ale tutaj mocno wyjÄ…tkowo sÅ‚ychać starych Zeppelinów. Jakby znów zaszyli siÄ™ w leÅ›nej gÅ‚uszy i nagrywali jakiÅ› suplement do „III”. Chociaż, jak widać, już wcale nie muszÄ….
grol
| Komentarze |