W XV i XVI wieku wieś i miejscowe dobra należały do Oleśnickich herbu Dębno, za których staraniem król Zygmunt August nadal osadzie prawa miejskie w 1551 roku. Zbudowano tu zbór kalwiński który w latach 1644-66 był miejscem zjazdów różnowierczych.

W koÅ„cu XVIII wieku nastÄ…piÅ‚o ożywienie gospodarcze. Wówczas to zarejestrowano w miejscowych cechach ponad 100 rzemieÅ›lników, istniaÅ‚o sześć garbarÅ„, cztery wytwornie sukna, mydlarnia a nawet „fabryka machin”, majÄ…ca piec do wytopu, tokarniÄ™ i oddziaÅ‚ wyrobu narzÄ™dzi rolniczych. Na przeÅ‚omie XVIII i XIX wieku wÅ‚aÅ›cicielem Chmielnika byÅ‚ gen. Dezydery ChÅ‚apowski, którego żona Grudzinska byÅ‚a rodzona siostrÄ… żony wielkiego ksiÄ™cia Konstantego. ChÅ‚apowski nienawidziÅ‚ caratu, dlatego miejscowe dobra sprzedaÅ‚ gen. Kazimierzowi TaÅ„skiemu zaÅ› sam wyjechaÅ‚ za granice.

W sierpniu 1876 roku wybuchł w mieście wielki pożar który zahamował rozwój miasta na wiele lat. Środkiem miasta jest czworoboczny Rynek obecnie skwer. Wokół Rynku liczne zabytkowe domy pochodzące z początku XIX wieku. W centrum miasta stoi zniszczona synagoga z XVII wieku. Kościół parafialny p.w. N.M.P. został zbudowany w latach 1730-83 z fundacji Jerzego Ożarowskiego oboźnego koronnego, oraz Andrzeja Moszczyńskiego wojewody inowrocławskiego. Jest to budowla jednonawowa na planie prostokąta, późnobarokowa. Przy drodze do Jędrzejowa stoi kościół Św. Trójcy zbudowany w XVI wieku.

Przy ładnej pogodzie ze wzniesień wokół miasta piękna panorama na Góry Świętokrzyskie.