Wys�ano dnia 01-07-2012 o godz. 12:00:20 przez rafa 3082
Diablo 2 wypeÅ‚zÅ‚o z otchÅ‚ani w 2000 roku, wciÅ›niÄ™te w oÅ› czasu miÄ™dzy „Matrixem” (1999) a „Maxem Paynem” (2001). Od tamtej chwili najpopularniejszymi grami sÄ… gry najbardziej udanie nieprzypominajÄ…ce gier. |
 |
Prawem recyclingu, im produkcja lepiej naśladuje film klasy B, tym lepszą wydaje się grą klasy A. Diablo 3 stoi nawet nie w opozycji, ale zupełnie obok tego trendu, jawiąc się jako bohater wręcz romantyczny.
Mimo kilku uÅ‚atwieÅ„, ryzykownego pomysÅ‚u z Domem Aukcyjnym i problemów z sieciÄ…, to wciąż ten sam DiabeÅ‚ żerujÄ…cy na jÄ…drze komputerowej rozrywki – klikaniu, wycinaniu i zbieraniu, sÅ‚owem uzależniajÄ…cym „graniu w grÄ™”, jak mówi klasyk, a nie gry oglÄ…daniu. Diablo jest dla Blizzarda tym, czym dla Orsona Wellesa byÅ‚ „Obywatel Kane”. Wszystkie późniejsze twory bÄ™dÄ… do niego porównywane. Przesada? Może. Wszak Kane'a kojarzy już niewielu. Co innego Deckarda Caina.
Mimo kilku uÅ‚atwieÅ„, ryzykownego pomysÅ‚u z Domem Aukcyjnym i problemów z sieciÄ…, to wciąż ten sam DiabeÅ‚ żerujÄ…cy na jÄ…drze komputerowej rozrywki – klikaniu, wycinaniu i zbieraniu, sÅ‚owem uzależniajÄ…cym „graniu w grÄ™”, jak mówi klasyk, a nie gry oglÄ…daniu. Diablo jest dla Blizzarda tym, czym dla Orsona Wellesa byÅ‚ „Obywatel Kane”. Wszystkie późniejsze twory bÄ™dÄ… do niego porównywane. Przesada? Może. Wszak Kane'a kojarzy już niewielu. Co innego Deckarda Caina.
grol
Komentarze
|