Akcja filmu rozpoczyna siÄ™ w Nowym Jorku. Wydawca Will Attenton (Daniel Craig) porzuca swoje intratne zajÄ™cie, by wyjechać do zacisznej miejscowoÅ›ci, gdzie zakupiÅ‚ dom i gdzie czeka na niego Å›liczna żona (Rachel Weisz) oraz sÅ‚odziutkie córeczki: Dee Dee (Claire Geare) i Trish (Taylor Geare).

Daniel Craig ksztaÅ‚tuje swojÄ… postać gÅ‚ównie na podstawie krótkich żoÅ‚nierskich sÅ‚ów i dynamiki zachowania. Widz zwraca uwagÄ™ na to, co mówi i jak siÄ™ zachowuje. Twarz ciÄ…gle z tym samym obojÄ™tnym na pozór spojrzeniem. Nie dziwi nas, że ceniony wydawca nagle chce odpocząć. Przyjaciele sÄ… zdania, że po prostu dąży do realizacji swoich planów pisania wÅ‚asnej książki. Nie wierzÄ… w jego tÅ‚umaczenia o chÄ™ci powrotu w rodzinne pielesze.

Zimowa sceneria wydarzeÅ„ kojarzy siÄ™ z bajkÄ… bożonarodzeniowÄ…. WydawaÅ‚oby siÄ™, że wkrótce pojawi siÄ™ choinka i MikoÅ‚aj. Zmiana otoczenia nie wpÅ‚ywa na ocieplenie wizerunku bohatera. Daniel Kreig jakby siÄ™ wahaÅ‚ miÄ™dzy kreacjÄ…  postaci ochroniarza wÅ‚asnej rodziny, a skrywanÄ… osobowoÅ›ciÄ… psychopaty. Widz bardziej wierzy jego żonie ( Rachel Weisz) przeÅ›licznej Libby, otwartej i szczerej. ZrozumiaÅ‚e jest gorÄ…ce powitanie stÄ™sknionej kochajÄ…cej małżonki, która bezgranicznie ufa swojemu mężowi. SÅ‚odkie buzie i gÅ‚osiki córeczek majÄ… skruszyć serce widza i uwiarygodnić postać Libby. ChÄ™tnie przyjmuje siÄ™ taki banaÅ‚, choć już gdzieÅ› budzi siÄ™ podejrzenie że coÅ› niepokojÄ…cego wisi w powietrzu.

Podejrzenia wkrótce siÄ™ sprawdzajÄ…. Widz odczuwa  ulgÄ™, gdy siÄ™ okazuje, że wskazujÄ… raczej na dziwne zjawiska zwiÄ…zane z miejscem  pobytu rodziny. Pisane sprayem napisy, kwiaty i znicze w piwnicy domu nie pozwolÄ… Willowi spać spokojnie. WstrzÄ…sajÄ…ca historia kÅ‚adzie siÄ™ cieniem na sielankÄ™ rodzinnÄ…. Smutna blondynka odtwarzajÄ…ca dość sÅ‚abo rolÄ™ kobiety z sÄ…siedztwa (Naomi Watts) uparcie trzyma siÄ™ drugiego planu, ujawniajÄ…c, jakÄ… peÅ‚ni rolÄ™ w życiu bohatera dopiero pod koniec filmu. Zazdrosny jej mąż, którego bardzo czÄ™sto wyjeżdża, okazuje siÄ™ kimÅ› innym. Widać tu,  jak w pudeÅ‚ku, z którego wyjmuje siÄ™ mniejsze pudeÅ‚ko , że role, które przedstawiono widzowi nie sÄ… prawdziwe. SÄ… tylko Simsami znikajÄ…cymi po odkryciu ich prawdziwej roli w prezentowanych zdarzeniach. PrzyglÄ…damy siÄ™ postaci nieprzyjemnego męża sÄ…siadki i wkrótce poznajemy go jako kogoÅ› zupeÅ‚nie innego.

W filmie stopniowo odkrywa się kartę jedna za drugą, nim znajdzie się właściwa odpowiedź na pytanie , kto jest sprawcą owych tragicznych wydarzeń. Tak też bywa z innymi postaciami. Pojawiają się pytania za pytaniami. Czy policjanci są prawdziwi? Czy pani psycholog jest autentyczna? Tak naprawdę to, kto jest kto? Odpowiedzi na wszystkie pytania odnajdujemy dopiero w finałowej scenie.

Film jest dowodem na to, że dobra obsada aktorska niekoniecznie  gwarantuje superprodukcjÄ™ . Ten nominowany do Oscara obraz pozwala siÄ™ wykazać raczej reżyserowi (Jim Sheridan) niż aktorom. Libby ma być piÄ™kna i niewinna, sÄ…siadka zasmucona, jej mąż nie może budzić zaufania.
  
Widz czuje siÄ™ poczÄ…tkowo zdezorientowany, bo nie wie, kim naprawdÄ™ sÄ… bohaterowie, których poznaje. Will nie wie, że nie jest Willem. SÄ…siadka wie, że nie jest tylko sÄ…siadkÄ…, ale widz o tym jeszcze nie wie. Podobnie z innymi postaciami. Jak w starożytnym teatrze mamy nieustajÄ…cÄ… komediÄ™ omyÅ‚ek, tu zaÅ› oglÄ…dajÄ…cy wraz z bohaterem zajmujÄ… siÄ™ odkrywaniem charakterów przedstawianych postaci, a sprawa samej tragedii pozostaje gdzieÅ› na dalszym planie. Reżyser zadbaÅ‚ o klimat i nastrój, a widz sam musi sobie odkryć zawiÅ‚oÅ›ci fabuÅ‚y.

Daje siÄ™ też zauważyć, że liczne przeróbki w trakcie tworzenia filmu , nie wyszÅ‚y mu na dobre, bo dodatkowo widać szereg nieÅ›cisÅ‚oÅ›ci fabuÅ‚y, które nieco utrudniajÄ… odbiór.

Film jednakże skÅ‚ania do refleksji , która nie traci wciąż na aktualnoÅ›ci, a dotyczy problemu rozstaÅ„ z najbliższymi osobami, którzy w sposób nagÅ‚y i niezawiniony odeszÅ‚y z tego Å›wiata. Cierpienie z ich powodu jest tak wielkie, że psychika ludzka wypiera sam fakt ich odejÅ›cia tworzÄ…c najdziwaczniejsze fantasmagorie. W naturze czÅ‚owieka przecież tkwi, by ciÄ…gle wracać do chwil szczęśliwych, tak, jak Will Attenton powraca do swego domu snów, chociażby miaÅ‚ nigdy stamtÄ…d nie powrócić.
 
Thriller ten Å›wietnie siÄ™ wpisuje w zaduszkowy nastrój, ponieważ zachÄ™ca do pochylenia siÄ™ nad czasem minionym, a jednoczeÅ›nie wskazuje to, co każdy wie, a czasem nie może siÄ™ z tym pogodzić - uÅ›wiadamia, że nie ma powrotów do dawnej szczęśliwej przeszÅ‚oÅ›ci.