W tym roku w Dublinie pogoda nie dopisała. Temperatura bliska zeru, chwilami nieco deszczu, a i śniegu nie zabrakło. Parada zapowiedziana na 11-tą rozpoczęła się z półtoragodzinnym opóźnieniem. Wiatr i chłód spowodował, że wielu spośród dziesiątków tysięcy widzów poszło do domu przed zakończeniem "przedstawienia".

Mieszkając w Dublinie, pierwszy raz uczestniczyłem w tym wydarzeniu, dlatego byłem ogromnie ciekaw, jak przebiega. Nie będę ukrywał, rozczarowało mnie ono bardzo. Ta parada to jeden wielki kicz. Święty Patryk, patron Irlandii, założyciel pierwszego chrześcijańskiego Kościoła ponad 1600 lat temu, nie zwrócił niczyjej uwagi, bo może w niczym nie pasował do chodzących muszelek, syren, diabłów, rusałek, chodzących na szczudłach postaci rodem z kreskówek i komiksów, księcia Drakuli i wielu innych bohaterów pop kultury.

Nie znam irlandzkiej mitologii, ale nikt mi nie powie, że niesiony na tyczkach w pozycji horyzontalnej potężny szkielet i wspomniany wampir mają z tą mitologią coś wspólnego. I muszę powiedzieć, że międzynarodowa publiczność reagowała absolutnie umiarkowanym entuzjazmem, więc moje odczucia nie były tu odosobnione.

Najpiękniejsze było jedno w tej paradzie: obfitość orkiestr dętych, które maszerowały i grały naprawdę świetnie: marsze, swingi i klasyczną, ludową muzykę irlandzką. Grali policjanci, strażacy, kobziarze i chyba z osiem orkiestr szkolnych (!) - to było naprawdę piękne. Szły nawet dziewczyny z Teksasu (tam teraz chyba + 30 stopni w cieniu) - kowbojskie kapelusze i - to fascynujące w temperaturze + 1 st. - minispódniczki.

Ale oczywiście chodzi o to, by się bawić, a do tego każdy pretekst jest dobry. I co niewątpliwie jest godne uwagi, demonstrowanie irlandzkości (również przez obcokrajowców, także Polaków) odbywa się tu w pełnym wymiarze. Wszyscy noszą tu zielone lub biało-zielone, wysokie kapelusze, niektóre z napisem "Irlandia", mnóstwo ludzi ma wymalowane na policzkach zielone koniczyny lub pionowe pasy w barwach Irlandii - białe, pomarańczowe i zielone. Puby są pełne ludzi, którzy na pewno bawić się będą do samego rana, czego i wam serdecznie życze, dziś w dzień św. Patryka 17 marca 2006 r. wieczorem.

Lech Szczeciński