W pierwszym dniu zaprezentowano miedzy innymi takie filmy jak:
„Rudaki" Ireneusza Prokopiuka, "Barany" Dominika Kosickiego, "Jakinia filozofów" Kordiana Piwowarskiego, "Śmieszny sen" Łukasza Rostkowskiego, "Tell Tale" Christer’a Papanicolaou i Michała Rejenta, oraz "Urodziny", "Sianokosy" i wiele innych których tytułów i twórców nie pamiętam.

Festiwal rozpoczął się od prezentacji około 5 minutowego "Śmiesznego filmu", którego bohaterem był chłopak, śmiejący się podczas snu. Osoby spodziewające się tu „kinoplexowych szaleństw” i strzelanin od razu mogły wyjść, co i tak zrobiły po obejrzeniu kolejnej kreskówki i dokumentu "Rudaki" (o Polskiej wiosce znajdującej się 500 metrów przed granicą z Białorusią.

Kolejne filmy były dłuższe, czytelne i zrozumiałe pojawiały się jednak obrazy dość trudne do zinterpretowania, z których wnioski i pointe chyba każdy musiał wyciągnąć sam (mowie tu o takich filmach jak np. "Sianokosy").

Dość duże zainteresowanie wzbudził film "Urodziny"(o 3 studentkach mieszkających w akademiku oraz ich 2 kolegach), ukazujący jak bawią się studenci po upojeniu alkoholowym itp. itd., szczegółów nie będę zdradzał, ale reakcje były widoczne, gdyż cała sala wrzała ze śmiechu, chodź w niektórych momentach chyba nie powinna.

Drugiego dnia w (piątek) tematyka pokazów była zdecydowanie inna, przede wszystkim mniej zabawna. Przedstawiono takie filmy jak:
"Sen" Beaty Liszewskiej, "Nawiść" Tomasza Wasilewskiego, "Autolove" Adama Bortnowskiego, "25 małżeństw i trójkąt" Małgorzata Kozera, "Silverman", oraz 4 filmy wyprodukowane w Kielcach.
Na sali pojawio się wielu koneserów kina - zajęte było 3/4 foteli, jednak jak wspomniałem filmy były dużo trudniejsze niż poprzedniego dnia i nie było już takiej dawki humoru jak dzień wcześniej.

Moją największą uwagę zwrócił jeden z 4 ostatnich filmów pochodzących z Kielc, a mianowicie "Moja podróż - przystanek Kielce". Był to doskonały dokument, w którym o swoim życiu opowiadał Andrzej W. - bezdomny mieszkający na dworcu PKP w Kielcach przy ulicy Żelaznej. Pozytywne nastawienie do życia tego człowieka powinno być przykładem chyba dla wielu osób. Film kończy się słowami Andrzeja "jestem szczęśliwy....., szukam szczęścia i je odnajduje".

Cała impreza trwała około 3 godzin zarówno w czwartek jak i w piątek, Zachęcam wszystkich lubiących mniej komercyjne kino na kolejne pokazy, które według zapowiedzi maja się odbywać w WDK – na pewno nie pożałujecie i miło spędzicie czas.