Tytułowa Frida to meksykańska malarka żyjąca w latach 1907-1954, która przeszła w malarstwie niezwykłą drogę artystyczną: od łączenia sztuki ludowej ze stylem klasycznym po prace modernistyczne i surrealistyczne, zawsze jednak nacechowane lokalnym kolorytem. Nic zatem dziwnego iż, jej twórczość, uważana jest w Meksyku za skarb narodowy.

Film przedstawia autentyczną historię malarki , której międzynarodowa sława urosła - jak to często w świecie sztuki bywa - dopiero po jej śmierci, na zachodzie stała się znana w latach 80 XX wieku. Piękno niezwykłego i mało znanego u nas malarstwa, łączy się w filmie z bardzo osobistą historią niezwykłej kobiety. W wieku kilkunastu lat ulega wypadkowi, który naznaczył cierpieniem całe jej późniejsze życie. Pomimo tego nie zabrakło w nim radości, miłości, łez tak szczęścia jak i rozpaczy a nade wszytko uporu w dążeniu do celu. Dane jej było w życiu być kochanką, żoną kochaną i porzucaną i co tutaj ważne cenioną artystką.

Walka o artystyczne ideały, cierpienie, miłość, wiara w siebie oraz rewolucyjne poglądy przyczyniły się do powstania Jej legendy. Firida jest filmem niezwykle barwnym, tchnącym kolorytem Meksyku, a pojawia się on zarówno za sprawą krajobrazów jak i obrazów autorstwa Firdy Kalho, a także jej męża, znanego malarza Diego Rivery. Na tym wielobarwnym tle, opowiedziana jest historia ich wieloletniego związku a później małżeństwa.

Czymś niezwykle inspirującym jest dla mnie niewiarygodna wprost determinacja tej kobiety w dążeniu do wyrażania siebie poprzez sztukę pomimo ograniczeń jakie narzucało społeczeństwo i ciężka choroba. Motyw niezwykłej determinacji oraz siły ludzi , których czasem nazywamy niepełnosprawnymi dość często pojawia się w literaturze czy filmie, że wspomnieć choćby ubiegłoroczny, znakomity film hiszpański "W stronę morza" opowiadający historię Ramona Sampedro.

Jak każdy film z ameryki południowej Frida tętni życiem o innym, nieco szybszym pulsie. Kino latynoskie ma w sobie coś ze słońca jakie świeci na planie jego realizacji, a ponieważ robi się u nas ostatnio coraz zimniej to warto - moim zdaniem - się ogrzać w jego klimacie.

produkcja: USA , 2002
czas trwania: 117 min.
reżyseria: Julie Taymor
scenariusz: Rodrigo Garcia, Gregory Nava, Edward Norton, Walter Salles, Clancy Sigal, Anna Thomas
obsada: Salma Hayek, Alfred Molina, Mia Maestro, Geoffrey Rush

Film zobaczymy w najbliższy czwartek w kinie Moskwa w cyklu "Super Czwartki".