Poeta próbuje formÄ… wiersza „dotykać” tajemnicy i istoty ludzkiej egzystencji. W jednym z wierszy zauważa, że „coraz wiÄ™cej dni/ pustych jak zmÄ™czone dÅ‚onie/ matki, której gÅ‚os dobiega/ z przykrytych sepiÄ… zdjęć (…)”

W piÄ™knym wierszu pt. „Nad wielkÄ… wodÄ…” Edward Zyman zmierzyÅ‚ siÄ™ z dramaturgiÄ… metafizycznÄ… swojego emigracyjnego życia. „Co chcesz mi powiedzieć dumny oceanie,/ wielka metaforo mojego losu, wodo Å‚agodna/ która Å‚udzisz naiwnych pozornym spokojem;/ twoja kobieca przewrotność/ nie zwiedzie mnie, wiem, że lada chwila/ ukażesz swojÄ… mrocznÄ… twarz; uwodzisz mnie (…)”.

Edward Zyman, rodem z dawnego kieleckiego Dobromierza, otrzymaÅ‚ w październiku br. prestiżowÄ… nagrodÄ™ literackÄ… im. WÅ‚ady Majewskiej, przyznanÄ… przez ZwiÄ…zek Pisarzy Polskich na Obczyźnie z siedzibÄ… w Londynie za książkÄ™ pt. „Mosty z papieru”.