Uwielbiałam patrzeć, jak się poruszał i wykonywał proste czynności domowe. Niesamowite było też, gdy mówił do mnie i śmiał się tym swoim rubasznym, głośnym śmiechem. Najwspanialej wyglądał, kiedy przygotowywał dla nas jedzenie (był naprawdę dobrym kucharzem). Kładłam się wtedy do łóżka i obserwując z niemałym uwielbieniem każdy jego ruch czekałam cierpliwie, aż skończy gotować. Przynosił potem jedzenie do łóżka, kładł się obok mnie i włączał telewizję.

Leżeliśmy sobie zawsze przytuleni, jedliśmy przygotowaną przez niego kolację i oglądaliśmy stare filmy, które Karl uwielbiał i przy których rzeczywiście odpoczywał. To były najwspanialsze wieczory, jakie kiedykolwiek udało mi się przeżyć i cieszę się, że miałam szczęście poznać Karla. Nigdy wcześniej ani później nie poznałam tak inteligentnego, delikatnego i przystojnego faceta.

Kiedy późno w nocy najedzony i zmęczony zasypiał przed telewizorem kładłam się skulona obok niego i lizałam jego stopy swoim ciepłym, psim językiem.