Pierwszego marca br. rozpoczÄ…Å‚ siÄ™ drugi semestr Akademii Polskiego Filmu. Studenci kieleckich uczelni bÄ™dÄ… mieli okazjÄ™ zapoznać siÄ™ z czoÅ‚owymi filmami powstaÅ‚ymi w latach 60. XX stulecia, uważanego za najciekawszy tematycznie i artystycznie w historii rodzimej kinematografii. BÄ™dÄ… to kolejne tytuÅ‚y z dorobku tzw. „polskiej szkoÅ‚y filmowej” oraz ekranizacje wielkiej literatury polskiej, by wymienić „Krzyżaków” Henryka Sienkiewicza (w reż. Aleksandra Forda) oraz „Faraona” BolesÅ‚awa Prusa (reż. Jerzy Kawalerowicz).
Na ekranie kina WDK pojawiÄ… siÄ™ ambitne tematycznie przekazy Wajdy, Munka, Różewicza, Hasa, Kutza, Konwickiego i innych klasyków polskiego filmu, pokazujÄ…cych Polaków, z jednej strony pragnÄ…cych życia wolnego od trosk „ojczyźnianych”, po prostu osobistego, z drugiej jednak nie potrafiÄ…cych siÄ™ zdystansować od „masochizmu narodowego”. Aby byÅ‚y wÅ‚aÅ›ciwie zrozumiaÅ‚e przez wspóÅ‚czesnego (mÅ‚odego) widza, konieczna jest nie tylko uwaga, ale przygotowanie historyczne, politologiczne, kulturowe, co w jakiejÅ› mierze – mamy takÄ… nadziejÄ™ – speÅ‚niajÄ… wykÅ‚ady przed projekcjami. W owych dzieÅ‚ach spod znaku „polskiej szkoÅ‚y filmowej” lub pozostajÄ…cych w jej krÄ™gu, ambitni twórcy próbowali nakÅ‚onić widzów do zastanowienia siÄ™ nad losem bohaterów żyjÄ…cych w Polsce w latach 40., 50. I 60. – ciÄ…gle mocno zdeterminowanym II wojnÄ… Å›wiatowÄ… i nowym Å‚adem ustanowionym po jej zakoÅ„czeniu.
Przez pryzmat takich filmów, jak m.in. „Niewinni czarodzieje”, „Zezowate szczęście”, „Jak być kochanÄ…”, „Salto”, „Struktura krysztaÅ‚u”, warto zastanowić siÄ™ nad tym, jak w ogóle byÅ‚o możliwe, że polskim reżyserom filmowym udaÅ‚o siÄ™ niemal nie wejść w krÄ…g kultury socrealistycznej (socjalistycznej) i zwiÄ…zanych z niÄ… oczekiwaÅ„ wÅ‚adz co do „ideologicznej poprawnoÅ›ci” artystów i skupić na jednostce, niemal zupeÅ‚nie ignorujÄ…c tzw. „bohatera zbiorowego”, który miaÅ‚ przecież wskazywać jedynie sÅ‚usznÄ… „obywatelskÄ… postawÄ™”? A jednak z powodu pragnienia wyrażenia bynajmniej nie jedynej prawdy o „tamtych” czasach, być może wÅ‚aÅ›nie z koniecznoÅ›ci uÅ‚ożenia siÄ™ z wÅ‚adzÄ…, prowadzenia z niÄ… gry (nie zawsze - co prawda - udanej) za cenÄ™ zaistnienia na ekranie, twórcy „polskiej szkoÅ‚y filmowej” stworzyli kino konceptualne, które uksztaÅ‚towaÅ‚o powojennÄ… inteligencjÄ™. Kino to nie poddaÅ‚o siÄ™ uproszczeniom i Å‚atwym mitom, by wymienić choćby wciąż funkcjonujÄ…cy idealistyczny obraz Powstania Warszawskiego, przekonanie, że należymy do narodu zwyciÄ™zców w II wojnie Å›wiatowej, czy prawo do wolnoÅ›ci postÄ™powania i wypowiedzi w PRL…
W semestrze letnim studenci kieleckich uczelni bÄ™dÄ… mogli obejrzeć filmy poruszajÄ…ce problemy życia w powojennej Polsce lat 50. I 60., ciÄ…gle z odniesieniami do II wojny Å›wiatowej, czyli egzystencji w zdegradowanym tym wydarzeniem (i jego konsekwencjami) Å›wiecie, ale już próbujÄ…cych żyć lżej, bez dogmatu i ograniczeÅ„. Twórcy w różnych konwencjach, od relacji, refleksji, poczÄ…wszy, przez groteskÄ™ i satyrÄ™, na podskórnie czytelnych komentarzach czy pytaniach (czasami celowo bez jednoznacznych odpowiedzi) pokazali filmy, które skÅ‚oniÅ‚y widza do gÅ‚Ä™bszych przemyÅ›leÅ„ wokóÅ‚ ideologii i obowiÄ…zujÄ…cych zawsze wartoÅ›ci uniwersalnych. Czy taki bÄ™dzie oglÄ…d tych filmów wÅ›ród kieleckich studentów na poczÄ…tku drugiej dekady XXI stulecia? - zobaczymy. PoczÄ…tek drugiego semestru zajęć w Akademii Filmu Polskiego już 1 marca 2011. Zapraszamy na pierwsze filmy: Janusza Morgensterna „Do widzenia, do jutra” i Andrzeja Wajdy „Niewinni czarodzieje”. Przypominamy, że obowiÄ…zujÄ… zapisy na zajÄ™cia w drugim semestrze i pobranie karnetów w kasie kina WDK oraz u opiekuna semestru dr Moniki Bator.