Po odzyskaniu wolności miał kłopoty ze znalezieniem pracy. Dlatego zdecydował się wyjść z gitarą na ulicę. Przez 7 lat "umilał" turystom i podróżnym przejście pod peronami na dworcu Kraków Główny. Już wtedy zyskał sporą popularność, nawet uznanie za wynalezienie "własnego języka" (wspominał o nim np. mój wykładowca na Uniwersytecie Warszawskim) i kontestację. W 1986 roku został zaproszony do zespołu Püdelsi, jednak współpraca z legendarną formacją nie trwała zbyt długo.

Przełomem był formacja Homo Twist, którą Maleńczuk założył, a potem nagrał z nią aż 3 płyty, szybko dołączając do czołówki polskich zespołów rockowych. Wkrótce reaktywował Püdelsów i działał w obu formacjach. W 1998 roku nagrał solową płytę "Pan Maleńczuk", składającą się z utworów, które grał jeszcze "na ulicy", potem "Ande La More", a jeszcze później "Proste historie". W wrześniu 2006 roku ukazał się płyta "Cantigas de Santa Maria". W tym roku pojawił się już "Yugoton 2" z dwoma utworami zaśpiewanymi przez Maleńczuka, a wkrótce do sklepów trafi płyta "Koledzy" nagrana wspólnie z Wojtkiem Waglewskim.

Charyzmatyczna osobowość, bezkompromisowe poglądy, cięty język, doskonałe teksty, wyczucie rock and rolla i duużo niespodzianek (jedną z nich była oczywiście decyzja o wejściu w szeregi jurorów w Idolu). Kim jest Maleńczuk? Najprościej przekonać się na koncercie, który 29 kwietnia odbędzie się w DŚT Pałacu Zielińskiego.