Jeśli w momencie zaćmienia Słońca tarcza Księżyca jest większa lub równa tarczy słonecznej, mamy do czynienia z zaćmieniem całkowitym. Nie zawsze jednak gdy Słońce, Księżyc i Ziemia ustawią się dokładnie w jednej linii, widzimy takie zaćmienie. Kiedy Księżyc, mając mniejsze rozmiary kątowe, nie jest w stanie całkowicie zasłonić tarczy Słońca, obserwujemy zaćmienie obrączkowe.

Księżyc porusza się wokół Ziemi po dość wydłużonej orbicie, przez co najmniejszy i największy dystans dzielący go od naszej planety wynosi odpowiednio 356 tysięcy i 407 tysięcy kilometrów. W związku z tym, kątowa średnica tarczy Księżyca zmienia się w granicach od 29.35 do 33.5 minuty łuku. Dodatkowo, Ziemia także porusza się po elipsie, co skutkuje w jej zmiennej odległości od Słońca. Tarcza naszej dziennej gwiazdy ma więc rozmiary od 31.5 do 32.6 minuty łuku.

Zaćmienie z 3 października będzie zaćmieniem obrączkowym. Faza obrączkowa stanie się widoczna w pasie ciągnącym się poprzez centralną Hiszpanię (Madryt i Walencja), Algierię (Algier), Tunezję, Libię, Czad, Sudan, Etiopię, Kenię i Somalię. Faza maksymalna zaćmienia wyniesie 95.8 proc. i wystąpi o godz. 12:31 w punkcie o szerokości północnej 13 stopni i długości wschodniej 29 stopni.

Fazy częściowe zaćmienia będą widoczne w całej Europie, w tym w Polsce. W Warszawie faza częściowa zacznie się o godz. 10:13, a maksymalna faza wynosząca 42 proc. wydarzy się o 11:21. Zaćmienie skończy się o 12:32.

Na kolejne zaćmienie o tak dużej fazie przyjdzie nam poczekać aż do 2011 roku.

Do obserwacji zaćmienia można wykorzystać np. silnie zadymiome szkło lub kawałek prześwietlonej kliszy fotograficznej. Bezpiecznym i efektownym sposobem obserwacji jest zrzutowanie obrazu Słońca - np. za pomocą zwykłej lornetki - na biały ekran (kartkę papieru), umieszczony za nią. Pod żadnym pozorem nie należy spoglądać na Słońce bezpośrednio lub przez żaden instrument, który nie jest wyposażony w specjalne filtry.