Lars von Trier - artysta? szaleniec? ekshibicjonista? Człowiek, który "przełamuje fale" tematów tabu, stereotypów; reżyser, który chodzi nago po planie, bo "nie lubi czuć się skrępowany". Tworzy nowe style (chociażby zasady Dogmy), wykracza poza standardy... niezwykle intersująca postać.

Lubię Larsa, dokładniej jego twórczość. Nie oglądałam "Królestwa" i "Idiotów" (i chyba nie chcę), za to "Tańcząc w ciemnościach", "Przełamując fale", a przede wszystkim "Dogville" w moim rankingu Top10 zajmują wysokie pozycje. Na każdy jego film czekam z niecierpliwością, śledzę poczynania i wszystko w czym "macza palce". Nie inaczej było z "Manderlay" i jakie wrażenia? Po 2 miesiącach od obejrzenia i poukładaniu wszystkiego w głowie jedno: pan, który dopuścił się powyższej recenzji nie widział "Dogville".

"Dogville" jako pierwsza część trylogii U.S.A. z rewelacyjną rolą Nicole Kidman, zaskoczył - wszystkich. Umieszczenie akcji w hangarze, zmuszenie widza do tworzenia samemu scenografii przez 3 godziny, robiło wrażenie. Dodatkowo gwiazda kina amerykańskiego czyli Kidman świetnym aktorstwem dodała smaczku temu dziełu. "Dogville" to film, który rozbudził apetyt na więcej....

W "Manderlay" juz nie ma Nicole Kidman. A szkoda, bo Bryce Dallas Howard w roli Grace nie przekonuje. Howard wygląda w tym filmie jak zagubiona, ciągle zdziwiona i bezdennie głupiutka 14-latka, której ktoś przez przypadek zabrał zabawki. Przez cały seans zastanawiałam się, gdzie podziała się Grace, która potrafiła sama wymierzyć sprawiedliwość w Dogville. To właśnie Bryce Dallas Howard zepsuła mi cały odbiór filmu. Bo temat i owszem - ciekawy. Problem wtrącania się w nieswoje sprawy został ubrany w niewolnictwo. Lars nie kryje się z tym, że to aluzja do U.S.A., które wyznając zasadę, że tylko ich prawo jest dobre i słuszne, chce zmienić kraje, których kultury nie rozumie. Grace próbuje nauczyć demokracji niewolników na przymusowych lekcjach. Nie rozumie zasad, a wprowadzając swoje reguły, sieje tylko zamęt i doprowadza do tragedii. Idea słuszna, zamysł ciekawy, jednak gorzej z prezentacją.

Ten film mnie nie zaintrygował - za to zwyczajnie zmęczył. Polecam wytrwałym fanom oraz tym, którzy amerykanizacji świata mówią "nie". Ale odradzam ludziom, którzy oglądali "Dogville" i im się spodobało. Lepiej chyba poczekać na ostatnią część trylogii "Washington", której premiera zaplanowana jest na 2007.