Jest za to odpowiedzialny podwyższony poziom pewnej substancji sygnalizującej we krwi, nazwanej przez naukowców IL-6. Wynika z tego, że gdyby mózg potrafił ignorować wysyłane przez nią sygnały, ciało mogłoby znieść znacznie dłuższy wysiłek. W tym celu wystarczyłoby podać przeciwciało blokujące w mózgu receptory wrażliwe na IL-6. Podobną terapię stosuje się w leczeniu zespołu chronicznego zmęczenia.

Naukowcy przestrzegają przed możliwym wykorzystaniem tego odkrycia w sporcie. Obawiają się, że w przyszłości sportowcy mogą dostawać leki, które będą blokować reakcję mózgu na sygnały z krwi.

Ochronić przed kontuzją

Drugi zespół badaczy z tego samego uniwersytetu opracował metodę wykrywania podatnych na kontuzje sportowców. Polega ona na precyzyjnej analizie ruchów sportowca: naukowcy do stworzenia dokładnych modeli ruchów wybrali graczy w krykieta, z których wielu doznaje powtarzających się kontuzji. Wykonywane przez nich złożone ruchy podzielono na dwie kategorie: te, które można nieznacznie modyfikować - i te, które nie pozostawiają takich możliwości.

Badacze uznali, że wiele poważnych uszkodzeÅ„ mięśni sportowców zaczyna siÄ™ „mikrokontuzjami” podczas powtarzanych wielokrotnie ruchów. WyciÄ…gniÄ™to z tego wniosek, że gdyby sportowiec mógÅ‚ nieco zmieniać wykonywane przez siebie typowe ruchy (na przykÅ‚ad rzut piÅ‚kÄ…), miaÅ‚by szansÄ™ unikniÄ™cia kontuzji.

TeoriÄ™ potwierdzono na dwóch graczach – pierwszy z nich, podatny na kontuzje, perfekcyjnie powtarzaÅ‚ wszystkie ruchy zwiÄ…zane z grÄ… w krykieta. Drugi, odporny na kontuzje, za każdym razem swoje typowe ruchy wykonywaÅ‚ nieco inaczej.

Naukowcy z Cape Town i instytutu z Antwerpii, z którymi współpracowali, zapowiadajÄ… rozszerzenie badaÅ„ na inne dyscypliny – miÄ™dzy innymi piÅ‚kÄ™ nożnÄ….