Zwiedzający zobaczą około 200 obrazów olejnych, 150 rysunków i 100 grafik. - Obecna wystawa jest największą i najbardziej wszechstronną prezentacją twórczości artysty od czasu ekspozycji pokazujących fragmenty jego twórczości tuż po II wojnie światowej - w Krakowie, Warszawie i Olsztynie - zwrócił uwagę dyrektor Muzeum Narodowego Ferdynand B. Ruszczyc.

Ekspozycji towarzyszy obszerny katalog, który - jak powiedziała komisarz wystawy Elżbieta Charazińska - obejmuje "całość artystycznej spuścizny artysty, zarówno dzieła istniejące, jak i zaginione, opatrzone wyczerpującym komentarzem naukowym". Charazińska podkreśliła, że Pankiewicz przez całe życie dążył do absolutnej perfekcji warsztatu. - Tworzył do końca swojego życia, pozostając wiernym sobie - zaznaczyła.

Zwiedzający zobaczą m.in. olejne obrazy "Dorożka warszawska w dżdżysty wieczór" (1893), "Japonka" (1908), "Czesząca się" (1911), "Uliczka w Sanary" (1926) i grafiki "Ulica w Sienie (duża)" (1900), "Quai d' Anjou w Paryżu" (1902) i "Krajobraz z południowej Francji" (1910-1911). Wśród prezentowanych dzieł znajduje się duży wybór portretów, autoportretów artysty oraz martwych natur.

Zbiór pochodzi m.in. z Muzeów Narodowych w Krakowie, Warszawie i Poznaniu oraz polskich i zagranicznych zbiorów prywatnych.

Józef Pankiewicz (1866-1940) należy do najwybitniejszych artystów w historii sztuki polskiej XX wieku. Urodził się w Lublinie, zmarł w Marsylii. Przez krytyków określany jest mianem malarza nowatora - był otwarty na awangardowe prądy w sztuce europejskiej.

Swoją drogę artystyczną rozpoczynał od XIX-wiecznego realizmu, był - obok Władysława Podkowińskiego - polskim pionierem impresjonizmu. U schyłku XIX w. zwrócił się w stronę symbolizmu. Po 1900 r., spędzając wiele lat we Francji, zainteresował się malarstwem postimpresjonistów, a w latach 1914-1918 podejmował także eksperymenty bliskie założeniom kubizmu.

W 1906 r. Pankiewicz został profesorem Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, a w 1924 r. utworzył paryską filię krakowskiej uczelni.

Artysta tworzył pejzaże, martwe natury, portrety, sceny rodzajowe. Ważną dziedziną twórczości Pankiewicza była grafika, którą uprawiał w latach 1895-1908, najchętniej eksperymentując z technikami metalowymi.

Warszawska ekspozycja będzie czynna do 26 marca 2006 r.