Odnaleziona płyta waży około 12 kg i mierzy 36 na 21 i na 13 cm. Wyryty na niej tekst składa się z 62 znaków graficznych. Niektóre z nich występują nawet po cztery razy. Znaki są zróżnicowane, powtarzają się i tworzą pewien porządek. Dlatego badający je naukowcy uznali, że spełniają one "wszystkie oczekiwania, jakie można mieć wobec pisma".

Pięć stron bloczku jest lekko wypukłych. Natomiast strona zapisana, jest wklęsła. Wydaje się, że była ona wielokrotnie ryta i poprawiana. Z powodu kilkakrotnego powtarzania się par znaków na tabliczce archeolodzy spekulują, że tekst może zawierać poetycki dwuwiersz.

Kmienny blok odkryto w kopalni żwiru, nieopodal miasta San Lorenzo, które od około 1200 r. p.n.e. do około 900 r. p.n.e. było stolicą Olmeków - wysoko rozwiniętej kultury archeologicznej na terenie Meksyku, uznawanej za najstarszą cywilizację na półkuli zachodniej.

Dzięki analizom znalezionych obok tabliczki skorup ceramicznych, fragmentów glinianych figurek i pokruszonych przedmiotów z kamienia, eksperci wnioskują, że sama tabliczka i jej pismo mogły powstać około 900 lat p.n.e. Byłoby to około 400 lat wcześniej niż dotychczas obowiązująca data pojawienia się pisma na półkuli zachodniej. Umieszczone na płycie znaki są starsze nawet od tych, znajdujących się w ruinach San Andrés.

Zarówno na Veracruz, jak i San Andrés znajdują się stanowiska archeologiczne uznawane za kolebkę kultury Olmeków, ludności Mezoameryki, zamieszkującej ok. 1300-100 r. p.n.e. podmokłe tereny Zatoki Meksykańskiej.

"Science" nie potwierdza jednak, aby znaki na kamieniu były pismem. Zdaniem dyrektora Niemieckiego Instytutu Archeologicznego nazewnictwo zależy tu od definicji pisma: "Zgodnie z pierwszą definicją pismo to system znaków informacyjnych niezależnych od mowy, np. znaki drogowe. Odczytane zaś znaki piśmienne pozostają w ścisłym związku z językiem mówionym".

Według archeologów najstarsze wykopaliska piśmienne odkryto dotychczas w Egipcie. Prawdopodobnie pochodzą z 3200 r. przed Chrystusem.