Wys�ano dnia 25-07-2011 o godz. 20:41:51 przez rafa 2376
O projekcie Jacka Szabrańskiego, Michała Szturomskiego, Piotra Machałowskiego, Łukasza Nowickiego, na długo przed „polskim rockiem” zaczęto mówić „ kolejna polska supergrupa”. Super – bo stworzona z muzyków znanych z grup The Car Is On Fire, Afro Kolektyw czy Kolorofon, kolejna – bo było wcześniej, co najmniej kilka: Newest Zelland, Lenny Valentino… Pierwszy utwór zespołu „Ola boi się spać” powstał w 2007 roku i był na tyle nadzwyczajny, by rozbudzić wyobraźnie słuchaczy, zespół aż do samej premiery obrastał legendą. |
 |
„Polish Rock” intryguje nim polecą pierwsze dźwięki, bo większość z nas zada sobie pytanie o co właściwie chodzi z tym „Polskim Rockiem”?! Najprostsze skojarzenie, okazuje się najtrafniejsze. Po prostu album zawiera silne wpływy klasycznego polskiego rocka, jak podają sami artyści, ich inspiracje kryją się w nazwach Lady Pank, Skaldowie, Mannam, Papa Dance.
I jest tak naprawdę, tytuł to nie pusty slogan.
Album napakowany jest mnogością polskich rozwiązań, melancholijny klimat piosenek, poetycka dwuznaczna liryka a przede wszystkim wyjątkowe brzmienie od big beatu po rock lat 80. A piosenki takie jak „Gigi chce pójść tam gdzie ja” czy „Big mind” mają szansę stać się równie klasycznymi, co ich inspiracje.
O wyjątkowości tego dzieła nie świadczy jedynie warstwa estetyczna, ale także odwaga skierowania jego źródeł w tę właśnie stronę. W dobie inspiracji muzyką folkową/ regionalną, której aklamacja w Polsce i tak skazana jest na nijakość, ten zespół stawia na materię równie „naszą”, co góralskie skrzypki, jednak sto razy bardziej skłonną do adaptacji. Genialne!
Zespół nie przejadł Hype`u, jaki zafundował mu internet, wręcz realnie zasłużył na miano grupy kategorii super, bo nerwowe wakacje spokojnie można uznać za jeden z lepszych polskich albumów, ostatnich lat.
I jest tak naprawdę, tytuł to nie pusty slogan.
Album napakowany jest mnogością polskich rozwiązań, melancholijny klimat piosenek, poetycka dwuznaczna liryka a przede wszystkim wyjątkowe brzmienie od big beatu po rock lat 80. A piosenki takie jak „Gigi chce pójść tam gdzie ja” czy „Big mind” mają szansę stać się równie klasycznymi, co ich inspiracje.
O wyjątkowości tego dzieła nie świadczy jedynie warstwa estetyczna, ale także odwaga skierowania jego źródeł w tę właśnie stronę. W dobie inspiracji muzyką folkową/ regionalną, której aklamacja w Polsce i tak skazana jest na nijakość, ten zespół stawia na materię równie „naszą”, co góralskie skrzypki, jednak sto razy bardziej skłonną do adaptacji. Genialne!
Zespół nie przejadł Hype`u, jaki zafundował mu internet, wręcz realnie zasłużył na miano grupy kategorii super, bo nerwowe wakacje spokojnie można uznać za jeden z lepszych polskich albumów, ostatnich lat.
Patryk Kanarek
| Komentarze |