W roku 1900 od Halika posiadłość odkupuje Komitet Jubileuszowy obchodów 25-lecia pracy pisarskiej Henryka Sienkiewicza i przekazuje pisarzowi jako dar narodu. Całość darowizny obejmowała również ponad 500 mórg ziemi, 60 szt. Bydła, 6 koni oraz niezbędne maszyny rolnicze. Tuż po zakupie przystąpiono do budowy rezydencji wg projektu architekta Hugo Kudera.

W latach 1902-1914 byÅ‚a ona letniÄ… rezydencjÄ… autora „Quo Vadis?”. PiÄ™trowy paÅ‚acyk z okrÄ…gÅ‚Ä… wieża, do którego przylega pawilon myÅ›liwski z 1895 roku i drewniana facjata wybudowana przez Tarłów, wpisany zostaÅ‚ w dniu 28 października 1971 roku do rejestru zabytków pod Nr 693. Syn pisarza Henryk Józef zarzÄ…dzajÄ…cy majÄ…tkiem po Å›mierci matki, w roku 1955 przekazaÅ‚ caÅ‚ość paÅ„stwu.

Zgodnie z jego wczeÅ›niejszym wnioskiem, w roku 1956 paÅ‚acyk staÅ‚ siÄ™ Muzeum Henryka Sienkiewicza. Otoczenie paÅ‚acyku stanowi piÄ™kny park urzÄ…dzony przez zaÅ‚ożyciela Warszawskiego Ogrodu Botanicznego – ogrodnika Franciszka Szamiora. W zachodniej części parku w roku 1901 ustawiono popiersie StanisÅ‚awa Staszica.

W parku rośnie wiele wartościowych okazów drzew: wierzby, klony, platany, jesiony, cisy a także mierzące ponad 4 metry obwodu w pierśnicy lipy. Godny odnotowania jest również, mierzący w obwodzie 175 cm., okaz tulipanowca amerykańskiego. Również do rzadkości należy rosnący po południowej stronie pałacyku krzew o nazwie perukowiec podolski.

Wracamy do parkingu tą samą drogą Przed dojściem do parkingu po lewej stronie niewielki domek a w nim mini muzeum kowalstwa założone przez Pana Moćko. Można tam zobaczyć artystyczne wyroby od okuć począwszy po kwiaty i przy okazji zakupić podkowę szczęścia na życzenie z datą i inicjałami.