Dla osób dorosłych i starszych dzieci zupełnie normalną rzeczą jest bezcelowe patrzenie się przed siebie - np. przez okno czy w podłogę - w trakcie rozwiązywania jakiegoś problemu lub zagadki. Jednak wiele osób, w tym nauczyciele, uważa takie zachowanie za wyraz obojętności czy lekceważenia.

Najnowsze badania naukowców ze szkockiego Uniwersytetu w Stirling dowodzą, że bezcelowe patrzenie się w przestrzeń po prostu pomaga naszemu mózgowi w koncentracji.

Badaniami objęto grupę 25-latków. Zadawano im pytania z dziedziny matematyki. Uczestników testu wytrenowano tak, by w trakcie odpowiedzi na pytania patrzyli przed siebie, a nie w twarz pytającego.

Okazało się, że dzięki temu liczba prawidłowych odpowiedzi na zadania arytmetyczne była większa, niż wówczas, gdy badani koncentrowali się na twarzy ludzkiej.

Dalsze badania w tej grupie wykazały, iż patrzenie w twarz utrudnia myślenie nad problemami matematycznymi do tego stopnia, że wywołuje reakcje fizjologiczne organizmu. W jednym z doświadczeń ok. 30 osób poproszono by wykonali zadanie liczbowe wymagające skupienia, jak np. wymienili kolejno wszystkie wielokrotności 7 mieszczące się w zakresie od 100 do 7, równocześnie patrząc w twarz osoby odpytującej.

Było to dla badanych tak duże wyzwanie, że zaczęli się wyraźnie pocić. Najbardziej pocili się mężczyźni indagowani przez kobiety.

Wydaje się, że emocje widoczne na twarzach innych osób tak nas rozpraszają, iż przestajemy jasno myśleć, komentuje prowadząca badania Gwyneth Doherty-Sneddon.

Jej zdaniem, z doświadczeń tych płynie jasny wniosek, że nauczyciele powinni wręcz zachęcać uczniów do patrzenia w dal w trakcie odpowiedzi, zamiast karcić ich za takie zachowanie.

Naukowcy zaprezentowali wyniki swoich badań na Festiwalu Brytyjskich Stowarzyszeń Naukowych w Norwich w Wielkiej Brytanii. Dokładny opis tych badań zamieszcza pismo "British Journal of Developmental Psychology".