AutorskÄ… wizjÄ™ choreograficznÄ… „ÅšwiÄ™ta wiosny” stworzyli również m.in. Pina Bausch, Maurice Bejart, oraz Angelin Preljocaj - wybitny francuski choreograf pracujÄ…cy miÄ™dzy innymi dla Opery Paryskiej. To wÅ‚aÅ›nie tÄ™ wersjÄ™ na kieleckich deskach zaprezentuje Kielecki Teatr TaÅ„ca.

W inscenizacji Angelina Preljocaj’a scenografiÄ™ stanowi szeÅ›cienny, pofalowany kawaÅ‚ gruntu pokryty trawÄ…, to w tej przestrzeni nastÄ…pi finaÅ‚owe ofiarowanie. Jej granic strzegÄ… tancerze, otaczajÄ…cy ze wszystkich stron WybranÄ…. Wybrana szarpie siÄ™, próbuje uciec z rytualnej przestrzeni, w której za chwilÄ™ dokona siÄ™ mord. Gromada jednak dominuje, zdziera z niej ubranie. Ofiara, zawstydzona wÅ‚asnÄ… nagoÅ›ciÄ…, próbuje skryć siÄ™ w trawie. W pewnym momencie z determinacjÄ… wstaje i taÅ„czÄ…c, podejmuje kolejnÄ… próbÄ™ wyrwania siÄ™ z krÄ™gu. NastÄ™pne sceny nieuchronnie przybliżajÄ… obrzÄ™d ku finaÅ‚owi. Poprzedza jÄ… rytualny zbiorowy gwaÅ‚t. Wybrana wciąż jeszcze walczy. W ostatniej scenie nastÄ™puje nieoczekiwana zmiana: kobieta kÅ‚adzie siÄ™ spokojnie na ciepÅ‚ej trawie i – w akcie przymierza zawartego nagle z przyrodÄ… – czeka. Rozluźnia napiÄ™te wczeÅ›niej do granicy bólu mięśnie, jakby chciaÅ‚a zasnąć. W jej zachowaniu jest już tylko ufność. Å»adnego lÄ™ku ani wyczerpania.
Tak dosÅ‚ownie pokazanej sceny agresji nie ma we wczeÅ›niejszych choreografiach. Podobnie jak kontrastu pomiÄ™dzy brakiem porozumienia z drugim czÅ‚owiekiem a silnym zwiÄ…zkiem z naturÄ…. Zdawać by siÄ™ mogÅ‚o, że wÅ‚aÅ›nie ta dzikość, gwaÅ‚towność ruchów, podsycana przez muzykÄ™, zawsze bÄ™dzie znakiem „ÅšwiÄ™ta wiosny”: ekstatyczny taniec, rytmiczne dreptanie, kopulacyjne wygiÄ™cia ciaÅ‚, podskoki, drgawki. A jednak to tylko kolejny fantazmat.