Od razu postanowiÅ‚am nadrobić zalegÅ‚oÅ›ci. DowiedziaÅ‚am siÄ™, ze „The Hurt Locker” wyreżyserowaÅ‚a Kathryn Bigelow- byÅ‚a żona Jasona Camerona – twórcy, którego film „Avatar” byÅ‚ głównym przeciwnikiem "The Hurt Locker” do prestiżowych nagród.

Filmy wojenne nie sÄ… moim ulubionym gatunkiem filmowym i od czasów „Szeregowca Ryana” postanowiÅ‚am nie oglÄ…dać obrazów, które szarpiÄ… mojÄ… wrażliwość i żoÅ‚Ä…dek. Niestety filmowcy zacierajÄ… rÄ™ce, po wyeksploatowanej do cna tematyce wojny w Wietnamie, dostali nastÄ™pny smakowity kÄ…sek do sportretowania czyli wojnÄ™ w Iraku.

Film przedstawia pracÄ™ jednostki saperów stacjonujÄ…cych w Iraku. Głównym bohaterem filmu jest sierżant James William (grany przez Jeremy'ego Rennera), który zastÄ™puje dotychczasowego dowódcÄ™, zabitego w trakcie eksplozji. Od razu widać, że wojsko i niebezpieczeÅ„stwa, nie sÄ… mu ani straszne ani obce. Jest gÅ‚oÅ›ny, lekkomyÅ›lny i żądny adrenaliny. Sierżant zostaje przydzielony do jednostki Victory, w której partnerujÄ… mu dwaj żoÅ‚nierze. W momencie gdy on rozbraja bomby, partnerzy osÅ‚aniajÄ… go przed strzaÅ‚ami nieprzyjaciół. W przeciwieÅ„stwie do Jamesa, nienawidzÄ… wojny i odliczajÄ… dni do powrotu do domu. W pewnym momencie beztroski żoÅ‚nierz, staje siÄ™ dla nich niepotrzebnym ryzykiem. Z biegiem filmu widzimy jak James odstaje od swoich kompanów, poznajemy jego uzależnienie od adrenaliny, z którym ciężko mu żyć w normalnym Å›wiecie, u boku dziewczyny (Evangeline Lilly znanej z serialu „Zagubieni”) i dziecka.

Scenariusz "The Hurt Locker" napisany został przez Marka Boala, wojennego korespondenta, który podglądał prawdziwych saperów w akcji. Nie jest to hollywoodzkie widowisko, nastawione na masę wybuchów i rozrywkę przy popcornie. To solidne, surowe kino, stawiające na psychologiczne portretowanie bohaterów. Niestety film dla mnie jest ciężki, zbyt długi i nudny. Oprócz losów głównego bohatera, tak naprawdę reszta mało mnie interesuje. Uzależnienie od adrenaliny, nieodwracalne zmiany jakie wywiera wojna na ludzką
wrażliwość – to wszystko już byÅ‚o. W filmie nie znajdziemy nic odkrywczego, tym bardziej jestem zawiedziona werdyktem Akademii, bo moim zdaniem film nie zasÅ‚użyÅ‚ na Oskara.

UjÄ™cia czÄ™sto przypominajÄ… filmy dokumentalne – kamera jest rozchwiana, czÄ™sto widać charakterystyczne rozmycie przy zbliżeniach na twarz żoÅ‚nierzy. Kathryn Bigelow postanowiÅ‚a pokazać nam historiÄ™ żoÅ‚nierzy, używajÄ…c jak najmniej efekciarstwa, tak byÅ›my mogli skupić siÄ™ na odczuciach bohaterów a nie na wybuchajÄ…cym wojennym Å›wiecie, peÅ‚nym okrucieÅ„stwa. Jako reżyser daÅ‚a radÄ™ i jej film wydaje siÄ™ być bardzo autentyczny.

Niestety dobra reżyseria i autentyczne pokazanie świata wojny to za mało, nie podobała mi się oszczędna gra aktorska, portrety psychologiczne mogłyby być bardziej rozbudowane, bo pokazanie strachu i brawurowej odwagi to za mało by scharakteryzować bohatera, a fabuła ogólnie była nudna i nie zmierzająca do jakiegoś większego celu. Dlatego film oceniam bardzo słabo i ostrzegam wszystkich kinomaniaków, skuszonych nagrodą od Akademii.