Do tej pory obraz prezentowany był szerszej publiczności na Festiwalu Era Nowe Horyzonty. Wrażenia?

Nie ukrywam, że trudno mi pisać o obrazie bez sentymentu: w poetycki sposób opowiada on bowiem o „Hotelu pod AnioÅ‚em” - spektaklu, który do tej pory drzazgÄ… siedzi mi gdzieÅ› w gÅ‚Ä™bi serca i który dużo zmieniÅ‚ w moim życiu kilka lat temu, ale posilÄ™ siÄ™ na obiektywizm. Film na pewno jest niszowy, a jego odbiór zależy od wrażliwoÅ›ci widza. „Fabularnie” – jeÅ›li można mówić w jego przypadku o jakiejkolwiek fabule – opowiada o podróży, jakÄ… Grzegorz Artman i Joanna Kasperek odbyli po naszym regionie ze spektaklem „Hotel pod AnioÅ‚em” w reżyserii Piotra Cieplaka. Chmielnik, Sandomierz, Michałów, Skoroszyn. Nieteatralne wnÄ™trza i scena w plenerze, nieobyty widz i teatr nagradzany na wysokiej rangi festiwalach. Odbiór tego teatru. Przemieszczanie siÄ™ z miejsca na miejsce. Kadry pokazujÄ…ce reakcje widzów, to, co dzieje siÄ™ wokół zaimprowizowanej sceny: rżące konie, mÅ‚okosów wystajÄ…cych na pobliskim rynku, ludzi przy pracy. Montaż: poszczególne sceny „wywoÅ‚ywane” przez obrazy Nowosielskiego, który inspirowaÅ‚ również spektakl „Hotel pod AnioÅ‚em”. Tej warstwie filmu zarzucić mogÄ™ nieregularne pojawianie siÄ™ obrazów malarskich: na poczÄ…tku filmu pojawiajÄ… siÄ™ one w miarÄ™ regularnie, potem dÅ‚ugo ich nie ma, i nagle – znowu wystÄ™pujÄ… częściej, co moim zdaniem zakłóca spójność. W filmie ciekawie rozwiÄ…zano kwestiÄ™ dźwiÄ™ku, który – nie ukrywam – na poczÄ…tku mnie drażniÅ‚, a gdy przestaÅ‚am zwracać uwagÄ™, zlaÅ‚ mi siÄ™ z obrazami, dopeÅ‚niÅ‚ je. W trakcie caÅ‚ej projekcji nie padajÄ… żadne istotne dla fabuÅ‚y sÅ‚owa. PojawiajÄ… siÄ™ dźwiÄ™ki towarzyszÄ…ce życiu na prowincji, niejako „naÅ‚ożone” na obraz aktorów grajÄ…cych spektakl i kadrów pokazujÄ…cych życie tejże prowincji. UrzekÅ‚a mnie mozaikowość tych obrazów, uÅ‚ożenie ich w opowieść nie tylko o spektaklu, a raczej o ludzkich emocjach towarzyszÄ…cych zarówno aktorom przy graniu jak i widzom. Po raz pierwszy w życiu napisać musze w recenzji o czymÅ› tak „technicznym” jak korekta barwna (MaÅ‚gorzata i Krzysztof Ptak), która fantastycznie podkreÅ›la nastrój dzieÅ‚a.

PodsumowujÄ…c, „Villa dei Misteri”: hermetyczny, niszowy, zaciemniony film. Nie powtórzy kasowego sukcesu „Batmana”. Ale urzeknie widza wrażliwego na piÄ™kno, któremu zależy na emocjonalnym odbiorze tylko i wyÅ‚Ä…cznie atmosfery prowincji, ludzkich emocji. Doceni go widz, który nie boi siÄ™ zobaczyć konfrontacji niszowego teatru z materiÄ… filmu. I ten, który widziaÅ‚ „Hotel pod AnioÅ‚em”: dostrzegam tÄ… samÄ… wrażliwość, choć jedno i drugie z różnych klocków budowane.

Kinga Matałowska