Najpopularniejszym zwyczajem było zatykanie krzyży na polach lub w zagrodach. Niektórzy chłopi robili niewielkie krzyżyki z resztek palm wielkanocnych, a potem stawiali je na czterech rogach swojego pola. - Miały one chronić i gwarantować płodność, więc niekiedy wieszano je także w obejściu - opowiada Gawlik. Podobną rolę miały pełnić krzyże z zielonych pędów wierzby. - Ponieważ to najszybciej zieleniąca się roślina, wierzono, że i pole z takim krzyżem da obfity plon - mówi Gawlik.

Nie we wszystkich wsiach zwyczaj stawiania krzyży był kultywowany. Zamiast tego w poniedziałek wielkanocny, jeszcze przed wschodem słońca, na pola ruszała procesja "śmiguściarzy". - To była bardzo zamknięta grupa mężczyzn, którzy obchodzili pola i kropili je wodą święconą, niosąc odświętnie przystrojony krzyż. Potem wracali do wsi i idąc od chałupy do chałupy "po śmiguście" obwieszczali dobrą nowinę - mówi Gawlik.

Inny zwyczaj wielkopiątkowy był związany z wodą. - Trzeba było wstać jeszcze przed świtem, bo wtedy woda miała cudowną moc, i się obmyć. Gwarantowało to ochronę przed wrzodami i wszelkimi wypryskami na skórze - dodaje Pawlik.