Wigry należą do największych jezior w Polsce. Jego długość wynosi 17 km. Mało kto wie, że jest to drugie, pod względem głębokości jezioro w naszym kraju. W najgłębszym miejscu Wigry mają 73 m. W granicach Parku Narodowego znajduje się jeszcze około 40 jezior mniejszych. Ciekawostką Parku są jeziora Suchary. Są to małe leśne jeziorka o kolorze przypominającym ciemną herbatę.

Zabytki

Zespół Klasztory nad jeziorem Wigry jest najcenniejszym zabytkiem Suwalszczyzny. We wsi Wigry na Półwyspie Klasztornym nad budynkami góruje kościól Niepokalanego Poczęcia NMD z dwiema barokowymi wieżami, ktore są widoczne nawet z drugiej strony jeziora. Z prezbiterium kościola można dostać sie do podziemi, w których znajdują się kości chowanych bez trumien zakonników. Klasztor zbudowany jest z paru poziomów tarasów. We wschodniej części górnego tarasu znajduje się 10 eremów - czyli domków, w których mnisi wiedli pustelnicze życie. Teren ten zamkniety jest murem obronnym. Znajduje się tutaj również wieża zegarowa, z ktorej roztacza się przepiękny widok na jezioro Wigry i okolicę.

Atrakcje

Niezaprzeczalną atrakcją tego regionu jest możliwość przejechania się wigierską kolejką wąskotorową. Z pięknie wyremontowanych wagoników kolejki można podziwiać okolice jeziora Wigry i starodrzew Puszczy Augustowskiej. Na głównej stacji kolejki, w Płocicznie, znajduje się Muzeum - Galeria Fotografii Kolejowej.

Przyroda

Na terenie Wigierskiego Parku Narodowego utworzono wiele szlaków i ścieżek edukacyjnych mających na celu wprowadzić nas w najpiękniejsze zakątki tego regionu. Szczegółowe informacje na ten temat dostępne są na stronie internetowej http://www.wigry.win.pl/

Informacje praktyczne

Na terenie całego Parku obowiązuje karta wstępu. Podróże na szlakach turystycznych mogą odbywać się przez cały rok od świtu do zmierzchu. Sezon turystyczny na wodach trwa od 1 czerwca do 1 listopada. Jedynie w rejonie pomiędzy wyspami Ordów, Ostrów, Krowa a lądem stałym we wsi Bryzgiel pływanie łodziami zaczyna się od 15 czerwca. Wędkowanie może odbywać się wyłącznie na podstawie licencji, którą wykupuje się w siedzibie WPN.

Historia

Największym świadectwem obecności człowieka na tym obszarze jest pokamedulski zespół klasztorny, obecnie siedziba Parafii Wigierskiej, zlokalizowany na Półwyspie Klasztornym. Jan Kazimierz chcąc zjednać sobie łaskę u Boga dla kraju trapionego wojnami, podarował wyspę wraz z myśliwskim dworem i ogromną częścią przyległej puszczy zakonowi kamedułów z podwarszawskich Bielan. Przybyli tu na początku 1667 roku i zaczęli gospodarować. Regułą zakonu była całkowita asceza, post, modlitwa, minimum rozmów i pustelniczy żywot. Wigierska wyspa na bezludziu była dla braci kamedułów idealnym miejscem. Zespół klasztorny, najcenniejszy zabytek Suwalszczyzny, został wzniesiony na przełomie XVII i XVIII wieku. Obecnie w klasztorze mieści się Dom Pracy twórczej Ministerstwa Kultury i Sztuki.

Wyprawa

Suwalszczyzna to wymarzone miejsce dla osób ceniących sobie bliski kontakt z naturą. Rejon Wigierskiego Parku Narodowego zapewnia nam ciszę i niespotykane piękno jezior oraz otaczających je lasów. Pierwszym etapem naszej podróży było odnalezienie zacisznego miejsca na biwak. Nasz cel osiągnęliśmy we wsi Cimochowizna. Tutaj znaleźliśmy pole namiotowe, które prowadził jeden z mieszkańców tej wioski. Takich miejsc nad Wigrami jest niewiele, gdyż jest to rejon Parku Narodowego. Z naszego namiotu roztaczał się przepiękny widok na jezioro i znajdujący się na jego drugim brzegu Zespół Klasztory. Budowla ta była widoczna nawet nocą, gdyż zaraz po zmroku włączano jej oświetlenie. Jej widok towarzyszył nam każdej nocy, gdy siedzieliśmy nad jeziorem ogrzani ciepłem bijącym od ogniska. To były niezapomniane noce.

Pierwszego dnia pobytu pojechaliśmy zobaczyć z bliska Klasztor Kamedułów, który zrobił na nas, już z daleka, ogromne wrażenie. Dojazd do wsi Wigry prowadzi przez malownicze tereny, otoczona ona jest prawie z każdej strony wodą jeziora. Wjeżdżając do wioski już z daleka widać ogromne mury klasztoru. Mnisi żyli tutaj samotnie we własnej pustelni. Pustelnie tworzyły jeden organizm ze wspólnym kościołem i przełożonym. Reguła zakonna przewidywała jedynie wspólną modlitwę. Błądząc po kolejnych tarasach ma się wrażenie, że jest się w innych czasach a miejsce to skłania do rozmyśleń. W miejscu tym w 1999 r. odpoczywał papież Jan Paweł II.

Kolejne dni spędzaliśmy na szlakach turystycznych. Jest kilka ścieżek edukacyjnych, które prowadza nas po najbardziej urokliwych miejscach Wigierskiego Parku Krajobrazowego. Na nas największe wrażenie zrobiła ścieżka "Suchary". Przebiega ona w pobliżu miejscowości Krzywe. Tam też znajduje się dyrekcja parku. Tutaj można również zapłacić za przebywanie w parku lub wykupić pozwolenie na wędkowanie. Znajduje się tutaj również wystawa przyrodnicza oraz etnograficzna. W pobliżu budynków dyrekcji parku jest wejście na ścieżkę edukacyjną "Suchary". Ze względu na rosnące potrzeby turystów, w ostatnich latach, przygotowano również i inne ścieżki edukacyjne: "Las", "Płazy", "Jeziora", "Puszcza". Wszystkie są bardzo dobrze oznakowane, po drodze mija się wiele tablic informacyjnych dokładnie opisujących miejsca, w których się przebywa.

Ścieżka edukacyjna "Suchary" prowadzi przez kilka zbiorników wodnych zwanych sucharami. Zbiorniki tego typu nazywamy jeziorami polihumusowymi lub dystroficznymi. Na Suwalszczyźnie w Wigierskim Parku Narodowym jest ich 17, przy czym większość z nich występuje w lasach na północ i wschód od jeziora Wigry. Zadziwiają one kolorem wody. Wydaje się, że jest ona prawie czarna. Na ścieżce tej trzeba przemieszczać się kładkami, które poprowadzone są nad torfowiskami. Przy odrobinie szczęścia można tutaj spotkać bobry. Po drodze mija się wiele ich żerowisk i wybudowanych przez nich żeremi. Niestety nam się nie udało spotkać tych sympatycznych zwierzaków. Jeśli ktoś jest zainteresowany takim wypoczynkiem to zapraszamy na stronę WPN, gdzie wszystkie ścieżki są bardzo dobrze opisane.

Można tutaj bardzo miło spędzić dzień wypożyczając kajak lub łódkę. My spędziliśmy urocze chwile pływając po jeziorze Wigry. Z wody można zobaczyć wiele urokliwych miejsc niedostępnych z brzegu. Klasztor Kamedułów z perspektywy wody robi jeszcze większe wrażenie. Polecamy!