Wys�ano dnia 30-05-2012 o godz. 15:21:01 przez rafa 3772
Naiwnym byÅ‚o spodziewanie, że odnajdziemy w tym postscriptum zmarÅ‚ej poetki celebracjÄ™ przemijania. Przecież Å›mierć unosiÅ‚a siÄ™ nad jej twórczoÅ›ciÄ… od zawsze. To nie pożegnanie, ale jeszcze jeden rzut szkieÅ‚ka i oka na mistrzyniÄ™ opowiadania Å›wiata pozornÄ… bÅ‚ahostkÄ…. |
 |
Nie jest to też klasyczny tomik z 13 wierszami. Czytamy znakomite opracowanie Ryszarda Krynickiego i ciekawskÄ… dokumentacjÄ™ procesu twórczego – zbiór pierwszych maszynopisów i impresji, które dopiero później przybierajÄ… formÄ™ utworu. Moim ulubionym jest chyba maleÅ„stwo zatytuÅ‚owane „DÅ‚oÅ„”:
Dwadzieścia siedem kości,
trzydzieści pięć mięśni,
okoÅ‚o dwóch tysiÄ™cy komórek nerwowych
w każdej opuszce naszych piÄ™ciu palców.
To zupełnie wystarczy,
żeby napisać "Mein Kampf"
albo "ChatkÄ™ Puchatka".
StrzaÅ‚ w dziesiÄ…tkÄ™, co? PosÅ‚uchajmy zatem rady MichaÅ‚a Rusinka i zwyczajnie czytajmy SzymborskÄ…. Pomników już wystarczy.
Dwadzieścia siedem kości,
trzydzieści pięć mięśni,
okoÅ‚o dwóch tysiÄ™cy komórek nerwowych
w każdej opuszce naszych piÄ™ciu palców.
To zupełnie wystarczy,
żeby napisać "Mein Kampf"
albo "ChatkÄ™ Puchatka".
StrzaÅ‚ w dziesiÄ…tkÄ™, co? PosÅ‚uchajmy zatem rady MichaÅ‚a Rusinka i zwyczajnie czytajmy SzymborskÄ…. Pomników już wystarczy.
grol
| Komentarze |